Έχουν ειπωθεί τόσα για τον "Παλαιστή" που δεν έχουμε και πολλά να προσθέσουμε. Η ταινία του Darren Aronofsky έκανε μεγάλη αίσθηση από το καλοκαίρι του 2008 οπότε και βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας και σηματοδότησε την αναγέννηση όχι μόνο της καριέρας, αλλά και της ίδιας της ζωής του μέχρι πρότινος "τελειωμένου" Mickey Rourke. Το Όσκαρ δεν το πήρε, το φιλί της ζωής όμως που του δόθηκε από την αναγνώριση της "ερμηνείας" του (στην ουσία τον εαυτό του έπαιζε) και τον θόρυβο γύρω από την ταινία, ήταν αυτό που του χρειαζόταν πραγματικα.


Αρκετούς μήνες μετά, το Φεβρουάριο του 2009, κυκλοφόρησε και το soundtrack. Είχε φανεί λίγο περίεργο σε μερικούς το ότι δεν είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα καθως η μουσική έπαιζε σημαντικό ρόλο, τόσο στην πλοκή της ταινίας όσο και στον ίδιο το χαρακτήρα του Randy "Ram" Robinson που υποδύεται ο Rourke, αλλά ίσως το καθυστέρησαν για να πετύχουν καλύτερο timing στην εποχή των κινηματογραφικών βραβείων, ποιος ξέρει.




Το βασικό θέμα της ταινίας είναι η Νοσταλγία που νοιώθει ο παρηκμασμένος πρώην "star" του αμερικάνικου Wrestling των 80s για την εποχή της νιότης και της επιτυχίας του στα ρινγκ, και βασικό μέρος της νοσταλγίας αυτής είναι τα τραγούδια που ακούγονται σε καίρια σημεία, και τα οποία είναι στην ουσία το soundtrack της παλιάς ζωής του "Κριού", κρατώντας τις αναμνήσεις του (αυτό που στην ουσία του έχει απομείνει) ζωντανές. Η μουσική αυτή δεν είναι βέβαια τίποτα άλλο από 80s metal.


Ειδικά το μεγάλο hit των Cinderella, "Don't Know What You Got Till Its Gone" (το οποίο βέβαια ακούγεται για πολύ λίγο) είναι από τις πιο εύστοχες επιλογές. Κεντρικό "μουσικό θέμα" της ταινίας είναι βέβαια το "Bang Your Head (Metal Health)" των Quiet Riot, το οποίο είναι και το τραγούδι που συνοδεύει τον Ram στις σκηνές που ανεβαίνει στο ρινγκ. Ένα από τα μεγαλύτερα hit των αρχών των 80s, το Metal Health (μαζί με το ομώνυμο άλμπουμ) είναι από τους βασικούς υπεύθυνους για την έκρηξη του αμερικάνικου Glam Metal της δεκαετίας εκείνης, ενώ παράλληλα είναι και μια από τις μονάχα δύο μεγάλες επιτυχίες των Quiet Riot, η καριέρα των οποίων παρήκμασε λόγω κυρίως της μαλακισμένης συμπεριφοράς του τραγουδιστή τους, Kevin DuBrow. Είναι ελεύθερο να γίνει ο όποιος παραλληλισμός με τον ίδιο το Rourke.


Από τις πρώτες Glam μπάντες ήταν και οι Ratt, οι οποίοι αντιπροσωπεύονται με δύο μεγάλα hit από το ντεμπούτο τους, τα "Round and Round" και "I'm Insane". Στη σκηνή που ακούγεται το Round and Round υπάρχει και η ατάκα "Οι rockers των 80s ήταν οι καλύτεροι, και μετά ήρθε ο κλαψιάρης ο Cobain και τα κατέστρεψε όλα, είναι τόσο κακό να περνάς καλά;" η οποία και ίσως συνοψίζει αυτό το αίσθημα της νοσταλγίας - την αναζήτηση της αθωότητας, αναπόσπαστο κομμάτι της οποίας είναι βέβαια (και) οι ήχοι που τη συνόδευαν.


"You don't know what you got till it's gone" ακούει ο Randy από τα ηχεία σε μια πολύ σύντομη σκηνή ενώ οδηγεί το ταλαιπωρημένο φορτηγάκι του, και εδώ η τανία τα λέει όλα.


Σημαντικό ρόλο στα ερείπια της ζωής του Randy και στην εξέλιξη της ταινίας παίζει και μια stripper, η Cassidy (Marisa Tomei) που νοιώθει ότι το καμπανάκι του χρόνου έχει χτυπήσει και για εκείνη. Όπως και στην περίπτωση του Παλαιστή της ιστορίας μας, βασικό μέρος της δουλειάς της είναι η έκθεση ενός ημίγυμνου σώματος στα πάντα πεινασμένα (είτε για βία είτε για γυμνό) αντρικά μάτια, και αυτός είναι ίσως και ένας από τους λόγους που αυτοί οι δύο "συνεννοούνται".




Μια ελπίδα νέας ζωής δίνεται και για τους δύο όταν βρίσκουν ο ένας στον άλλον κάποιον που τον αντιμετωπίζει ως άνθρωπο και όχι ως ένα κομμάτι κρέας, με τον χαρακτήρα της Tomei να βοηθάει με τον τρόπο της τον Ram ακόμα και στο να συμφιλιωθεί με την από χρόνια αποξενωμένη κόρη του, αλλά η εξέλιξη είναι απρόβλεπτη.


Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά είναι πια σαφές ότι μοναδικός προορισμός του Randy είναι η κάθαρση.




Δύο από τα κομμάτια του strip club χαλάνε κάπως τη ροή του, με σαφώς rock προθέσεις, soundtrack album ("Stuntin' Like My Daddy" και "Blowin' Up") και ίσως καλό θα ήταν να τοποθετηθούν στο τέλος. Από τις σκηνές του strip club είναι και τα "Don't Walk Away" των Firehouse και "Animal Magnetism" των Scorpions.


Τα υπόλοιπα κομμάτια συμπληρώνουν μια αρκετά καλή συλλογή, αν και είναι εμφανής η απουσία κάποιων άλλων κομματιών που ακούγονται στην ταινία (π.χ. "Sweet Child o' Mine" των Gunners) και ίσως δεν συμπεριλήφθηκαν στο δισκάκι λόγω ακριβών δικαιωμάτων.


Συνοπτικά, μια αξιόλογη ταινία που μπορεί να "μιλήσει" σε αρκετούς θεατές και ένα δυνατό soundtrack που δεν είναι απλά συνοδευτικό, αλλά αναπόσπαστο μέρος του θέματός της, ενώ και το retro αισθητικής artwork παρακαλάει για κυκλοφορία σε βινύλιο.




1. Quiet Riot - Bang Your Head (Metal Health) 2006 (5:34)
2. Cinderella - Don't Know What You Got (Till It's Gone) (5:52)
3. Birdman & Lil Wayne - Stuntin' LIke My Daddy (4:28)
4. Firehouse - Don't Walk Away (4:32)
5. Rhino Bucket - Soundtrack To A War: Welcome To Hell (4:10)
6. Solomon - Blowin' Up (3:36)
7. Dead Family - Mirror (4:43)
8. Ratt - Round & Round (4:23)
9. Slaughter - Dangerous (3:48)
10. Ratt - I'm Insane (3:14)
11. Accept - Balls To The Walls (5:43)
12. Scorpions - Animal Magnetism (5:57)

Συνολική Διάρκεια: 55'59''