Ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος, και πρέπει λίγο να λάβουμε υπ όψιν το πόσο επηρεασμένη είναι γενικά η ποπ κουλτούρα της Αμερικής από τα mainstream comics της DC και της Marvel, αλλά και τους "δεσμούς" που είχε πάντα μια μερίδα του hard'n heavy τόσο με την εικονογραφία των κόμιξ, όσο και με εκείνη των pulp (δείτε απλά πόσα metal εξώφυλλα θυμίζουν κόμιξ, ή πόσοι κόμιξ εικονογράφοι δούλεψαν για εξώφυλλα δίσκων). Η λέξη Joker σημαίνει "γελωτοποιός" ή "χιουμορίστας", όπως Joker λέγεται επίσης και η φιγούρα "μπαλαντέρ" της τράπουλας. Έχουμε και εμείς το λαχείο Joker που μακάρι να το κερδίζουν όσοι το έχουν ανάγκη. Ο Joker είναι επίσης και μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες των αμερικάνικων κόμιξ, δημιουργημένος το 1940 ως η απόλυτη ενσάρκωση του Κακού που κρύβεται πίσω από ένα χαμόγελο, και ως αντίβαρο στον "μουτρωμένο" ορκισμένο εχθρό του, τον Batman.
Το γοητευτικό image του τρομακτικού κλόουν, του σκοτεινού γελωτοποιού, του μίμου ή του αρλεκίνου πηγαίνει αρκετά πίσω, έχοντας εμπνεύσει όχι μόνο τη μυθοπλασία, αλλά και αρκετές μπάντες του ευρύτερου pop & rock χώρου, οι οποίες έχουν δανειστεί ανάλογες εικόνες ή ονομασίες για το υλικό τους. Μπάντες από διάφορα είδη όπως οι Harlequin (80s AOR), οι Killing Joke (post-punk), οι Lacrimosa (gothic) και οι Dangerous Toys (hard rock), έχουν δανειστεί με κάποιο τρόπο την εικόνα ενός χαμόγελου μέσα από παραμορφωτικό καθρέφτη.
Στα τέλη των 80s ο Joker πήρε σάρκα και οστά με τη μορφή του υπέρτατου Jack Nicholson, στην ταινία που έμελλε να γίνει το μεγαλύτερο κινηματογραφικό event του 1989, το Batman. Η Batmania (και Jokermania, καθώς ο Nicholson κυριολεκτικά "τα έσπασε" στην ταινία) συνεπήρε τις ΗΠΑ (και την Βρετανία) στο κλείσιμο της δεκαετίας που αγαπήσαμε. Είκοσι χρόνια μετά, στο κλείσιμο της δεκαετίας που διανύουμε, ο Joker επέστρεψε με τη μορφή του πρόωρα χαμένου Heath Ledger στο Dark Knight, με νέα μεγάλη Batmania τη χρονιά που πέρασε (2008) στην Αμερική. Έρε Τζόκερ που μας χρειάζεται. Ας δούμε προς το παρόν μια από τις μπάντες που χρησιμοποίησαν το όνομα και τη μορφή του αιώνιου κακού που γελά.
Εκτός από τους Αμερικανούς Joker που θα δούμε εδώ υπήρξαν και οι αρκετά ενδιαφέροντες Πορτογάλοι Joker, επίσης στον χώρο του hard rock, και επίσης με δράση στην ίδια περίπου εποχή. Οι Πορτογάλοι, μάλιστα, στο εξώφυλλο του Ecstasy (1992), έχουν μια πιο άμεση αναφορά στο κόμιξ καθώς το εξώφυλλο απεικονίζει τη γνωστή φιγούρα με το χαμόγελο, την άσπρη φάτσα και τα πράσινα (μακριά όμως) μαλλιά.
Οι Joker του Chicago δημιουργήθηκαν το 1989 από τους Tony Ingala (φωνητικά), Joe Miro (κιθάρες, πλήκτρα), Nick Sikich (κιθάρες), Brian Smolar (μπάσο) και Mike Stone (τύμπανα) και απέκτησαν συμβόλαιο με την ανεξάρτητη Red Light Records κερδίζοντας την πρώτη θέση σε ένα διαγωνισμό νέων ταλέντων. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους Joker (1990) ήταν ένας αρκετά καλός δίσκος 80s hard rock με αρκετά "party" διαθέσεις που ακούγεται φρέσκος μέχρι και σήμερα.
Το αποκορύφωμα, βέβαια, της σύντομης καριέρας τους είναι το Cool Deal (1992) που βγήκε λίγο αργότερα, ένα άλμπουμ κατά πολύ ανώτερο στο οποίο η μπάντα εμφανίζεται πιο σφιχτοδεμένη και με πιο εμπνευσμένες συνθέσεις στα κομμάτια. Υπό άλλες συνθήκες θα είχαν γίνει αρκετά πιο μεγάλοι, αλλά ακολούθησαν και αυτοί τη μοίρα πολλών άλλων αξιόλογων σχημάτων εκείνης της εποχής που δεν έκαναν κάτι μεγάλο... Το Cool Deal είναι πάντως ένα must για τους φίλους του 80s hard rock με μια δόση sleaze.
Η μπάντα έκανε μικρές τουρνέ συνοδεύοντας την κυκλοφορία των δίσκων τους, και η τελευταία δουλειά τους ήταν η ηχογράφηση κομματιών για την Zoo Records, συνεργάτη της Paramount, τα οποία μπήκαν στο soundtrack της ταινίας Bad Channels. Έκτοτε, τα μέλη ακολούθησαν ο καθένας διαφορετική καριέρα, με τον Tony Ingala να είναι αρκετά γνωστός μουσικός στην τοπική σκηνή του Chicago.
Δισκογραφία
1990 - Joker s/t
1992 - Cool Deal
- The White CD Demos
- Demos & Unreleased
0 comments:
Post a Comment