Οι Great White ξεκίνησαν στα τέλη των 70s ως Dante Fox, και έπαιξαν το πρώτο τους live το 1981 στο The Troubadour του Hollywood. Μέλη της αρχικής εκείνης σύνθεσης ήταν οι Jack Russell (φωνητικά) και Mark Kendall (κιθάρα). Κάποια demo που ηχογράφησαν στην πορεία και η γνωριμία με τον Alan Niven ως μάνατζερ της μπάντας οδήγησαν σε συνεργασία με την ανεξάρτητη Greenworld, με την οποία και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους Great White (1984).
Η κυκλοφορία του Shot in the Dark (1986) τους βρήκε με νέο σταθερό drummer τον Audie Desbrow, ενώ μέχρι την επανακυκλοφορία του από την Capitol μπήκε στη μπάντα και ο κιθαρίστας/πληκτράς Michael Lardie. Για την προώθηση του δίσκου βγήκαν σε περιοδεία με τους πολύ μεγάλους τότε Dokken.
Το Once Bitten... (1987) ήταν το breakthrough άλμπουμ με μεγάλα hits όπως τα "Rock Me" και "Save Your Love", ενώ μέχρι την Απρίλιο του 1988 έφτασε να γίνει πλατινένιο. Το ...Twice Shy (1989) που το ακολούθησε έμελλε να είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία τους, με 2 εκ. αντίτυπα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1989 και το μεγαλύτερο hit τους, "Once Bitten, Twice Shy". Η δεκαετία έκλεισε με περιοδείες, στις οποίες έπαιξαν με μεγάλες μπάντες όπως τους Bon Jovi.
Η δεκαετία του '90 εγκαινιάστηκε με τη μπάντα να παίζει live στα Αμερικάνικα Μουσικά Βραβεία, ενώ παράλληλα περιόδευσαν για πρώτη φορά στην Ιαπωνία. Έπαιξαν επίσης και σε ένα αμερικάνικο φεστιβάλ The World Series of Rock μαζί με μπάντες όπως Whitesnake, Skid Row, Bad English και Hericane Alice. Κυκλοφόρησε παράλληλα και το βίντεο Hard n' Heavy, το οποίο περιέχει και μια εμφάνιση της μπάντας μαζί με τους Slash και Duff των Guns N' Roses στο κομμάτι "Children of the Night" από μια φιλανθρωπική συναυλία στο LA για κακοποιημένα παιδιά.
Κυκλοφόρησαν δύο ακόμη άλμπουμ με την Capitol, τα Hooked (1991) και Psycho City (1992), αλλά μέχρι την κυκλοφορία του The Best of Great White: 1986-1992 (1993), είχαν φύγει από την εταιρία. Το (nude artistic θα λέγαμε) εξώφυλλο του Hooked αρχικά λογοκρίθηκε καθώς το θέαμα μιας γυμνής γυναίκας που έχει πιαστεί από μια άγκυρα (πιθανώς για να σύρει το καράβι) είναι πολύ πιο "χυδαίο" σε σχέση με κάθε είδους σκηνές βίας που η λογοκρισία αφήνει ήσυχες... Στο κλείσιμο της headline περιοδείας έπαιξαν και με τους Scorpions ενώ επισκέφτηκαν και Ευρώπη-Ιαπωνία, ενώ η περιοδεία του Psycho City έγινε παρέα με τους Kiss.
Μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου δίσκου η μπάντα περιόδευσε ασταμάτητα για επτά μήνες ως headliners στη σκηνή των club. Το Sail Away (1994) (με καταπληκτικό εξώφυλλο το γνωστό ρομαντικό πίνακα " Η Σχεδία της Μέδουσας" του Gericault) ακολούθησε μια νέα περιοδεία διάρκειας ενάμιση χρόνου, και έτσι η μπάντα συμπλήρωσε πάνω από δύο χρόνια σχεδόν ασταμάτητου touring.
Το Let It Rock (1996) κυκλοφόρησε με νέα εταιρία (Image) ενώ η δεκαετία έκλεισε με το Can't Get There From Here (1999) και μια περιοδεία μαζί με τους Ratt, τους Poison και τους L.A. Guns. Το κομμάτι του δίσκου "Rollin' Stoned" έφτασε μέχρι και το #8 των mainstream rock charts.
Η διάλυση ήρθε με την αυγή του millenium στις 20 Ιανουαρίου 2000 και με μια γραπτή ανακοίνωση του Mark Kendall στην οποία ανακοίνωνε την αποχώρησή του, ενώ σύντομα αποχώρησαν και ο Audie Desbrow με τον Sean McNabb. Ο Desbrow, εμφανώς δυσαρεστημένος με τα οικονομικά της μπάντας, δημοσίευσε ένα κείμενο στην ιστοσελίδα του όπου τα "έχωνε" στους Russell και Lardie, επιμένοντας ότι απολύθηκε και δεν έφυγε με τη θέλησή του. Υπήρχαν ταυτόχρονα φήμες ότι απολύθηκε και ο McNabb όταν ζήτησε από τον μάνατζερ να του δείξει τα λογιστικά βιβλία. Κανείς από τους "έξω" δεν ξέρει τι έγινε πραγματικά.
Η μπάντα είχε μείνει πλέον "μισή" (με τον Russell ως το μόνο ιδρυτικό μέλος) αλλά παρόλα αυτά αποφάσισε να δουλέψει πάνω σε καινούριο άλμπουμ. Κάποιες ηχογραφήσεις έγιναν, αλλά σε δοκιμαστικές ακροάσεις νέου υλικού με τον John Kalodner της Columbia αποφάσισαν ότι η "μαγεία είχε πλέον χαθεί" και στις "Remember Remember the 5th of November" του 2001, και με επίσημη ανακοίνωση του Russell, οι Great White διαλύθηκαν, ενώ δόθηκε και μια αποχαιρετηστήρια συναυλία στις 31 Δεκεμβρίου στη Καλιφόρνια. Ηχογραφήσεις από το live κυκλοφόρησαν στο Thank You... Goodnight (2002), το οποίο επίσης περιείχε ως bonus δυο κομμάτια από τον δίσκο που δεν κυκλοφόρησε, τα "Back to the Rhythm" και "Play On" (τα οποία αργότερα θα περιέχονταν στο reunion άλμπουμ Back to the Rhythm του 2007).
Τόσο ο Kendall όσο και ο Russell δραστηριοποιήθηκαν ως solo μουσικοί, αλλά η όχι και τόσο καλή ανταπόκριση που είχαν τους οδήγησε να συνεργαστούν ξανά. Το 2002 ο Russell ζήτησε από τον Kendall να συμμετέχει σε κάποια live της μπάντας του, και με την άδεια του τελευταίου, η μπάντα του Russell μετονομάστηκε προσωρινά ως Jack Russell's Great White. Αρχικός σκοπός τους ήταν να παίξουν κάποια κλασικά τραγούδια μαζί με κάποιες επιλογές από τη σόλο δουλειά του Russell, αλλά τελικά η περιοδεία τράβηξε μέχρι τους πρώτους μήνες του 2003.
Το τραγικό είναι ότι το όνομα της μπάντας έγινε πάλι γνωστό από μια μεγάλη τραγωδία στις 20 Φεβρουαρίου του 2003, στο The Station Club του Rhode Island στο Kent των ΗΠΑ. Το παλιό ξύλινο κτίριο τυλίχτηκε στις φλόγες από τα πυροτεχνήματα που αποτελούσαν μέρος του show, και εκατό άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί (μεταξύ των οποίων και ο κιθαρίστας Ty Longley).
Έπαιξαν το επόμενο show τους στις 22 Ιουλίου 2003, ξεκινώντας μια φιλανθρωπική περιοδεία για τις οικογένειες των θυμάτων με όνομα Station Family Fund, η οποία διήρκησε μέχρι το 2005. Στα τέλη του έτους σταμάτησε απότομα για "λόγους ασθενείας", κάτι που είχε σχέση στην πραγματικότητα με την εξάρτηση από ψυχοτρόπες ουσίες που είχε ο Russell. Αργότερα, ο ίδιος ο Russell θα μιλούσε με κάποια υποτιμήτικά λόγια για την περίοδο αυτή της μπάντας, συνδεδεμένη με δυσάρεστα γεγονότα, χρησιμοποιώντας το όνομα Fake White, λέγοντας ότι ακούγονταν σχεδόν σαν Great White, αλλά στην ουσία ήταν απλά μια μπάντα που διασκεύαζε τον παλιό εαυτό της.
Η επίσημη επανένωση της μπάντας έγινε στις 27 Ιανουαρίου 2007 όταν οι Russell, Kendall, Lardie, McNabb και Desbrow έπαιξαν στο KeyClub του Hollywood για πρώτη φορά μαζί εδώ και πάνω από 5 χρόνια. Ένα νέο άλμπουμ κυκλοφόρησε με τίτλο Back to the Rhythm (2007), το οποίο περιείχε υλικό και από το ακυκλοφόρητο του 2001, ενώ τελευταία τους δουλειά είναι το Rising (2009) που κυκλοφόρησε φέτος την Άνοιξη.
Δισκογραφία (LP):
1984 - Great White
1986 - Shot in the Dark
1987 - Once Bitten...
1989 - ...Twice Shy
1991 - Hooked
1992 - Psycho City
1994 - Sail Away
1996 - Let It Rock
1999 - Can't Get There From Here
2001 - (ακυκλοφόρητο)
2007 - Back to the Rhythm
2009 - Rising
EPs:
1982 - On Your Knees
1983 - Out of the Night
1991 - The Blue EP
1988 - Recovery: Live!
1989 - Live at the Marquee
1990 - Live In London
1996 - Stage
2002 - Thank You... Goodnight!
2004 - Extended Versions
2006 - Once Bitten, Twice Live
1993 - The Best of Great White: 1986-1992
1998 - Rock Me
1999 - Stick It
1999 - Great Zeppelin: A Tribute to Led Zeppelin
2000 - The Best of Great White
2000 - Latest and Greatest
2001 - Greatest Hits
2001 - Rock Champions
2001 - Gallery
2002 - Recover (Διασκευές)
2002 - The Final Cuts (το Recover σε άλλη έκδοση)
2004 - Revisiting Familiar Waters (το Recover με 2 bonus κομμάτια)
2004 - Burning House of Love (Ιταλική κυκλοφορία του Recover χωρίς έγκριση και με προκλητικό τίτλο)
2004 - A Double Dose
2005 - Tribute to Led Zeppelin
2005 - Rock Breakout Years: 1988
2006 - Rock Me: The Best of Great White
0 comments:
Post a Comment