Οι Cirith Ungol είναι άλλη μια περίπτωση κορυφαίας μπάντας από τις αρχές των 80s με σχετικά άνιση πορεία και η οποία δεν έτυχε της ευρύτερης αναγνώρισης που της άξιζε. Ήταν και το όνομά τους με λέξεις γνωστές μόνο στους αναγνώστες του Tolkien για το οποίο οι ίδιοι έχουν παραδεχτεί πως "πολλές φορές οι fan δεν μπορούσαν να το προφέρουν", ήταν και ο δύσκολος και για την εποχή, μη εύκολα ταξινομίσημος ήχος τους. Διαλύθηκαν μετά από 20 περίπου χρόνια ύπαρξης αλλά μόλις 10 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας ως επαγγελματική μπάντα.
Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1980, αλλά η μπάντα δημιουργήθηκε το 1972 στην Καλιφόρνια από τους Robert Garven (τύμπανα, στίχοι), Jerry Fogle (κιθάρες) και Greg Lindstrom (κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, στίχοι) και ξεκίνησε παίζοντας διασκευές σε μπάντες όπως Cream, Mountain, Budgie και Thin Lizzy. Υπήρξαν από τους πρωτοπόρους που χρησιμοποίησαν αμιγώς fantasy και sword & sorcery θεματολογία και εικονογραφία, και το όνομα τους προέκυψε από την αγάπη που έτρεφαν οι Garven και Lindstrom για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Σημαίνει (περίπου) το "πέρασμα της αράχνης" στην γλώσσα των ξωτικών, και είναι το όνομα της τοποθεσίας όπου ο Frodo και ο Samwise αντιμετωπίζουν την τεράστια αράχνη στους Δύο Πύργους. Έχουν γράψει κι ένα κομμάτι σχετικά με την αράχνη αυτή (Shelob's Lair) ενώ οι αράχνες έχουν επηρεάσει και την εικονογραφία τους
Μια από τις μεγαλύτερες μουσικές επιρροές τους ήταν οι Iggy and the Stooges, ενώ και ο πρώτος τους τραγουδιστής Neil Beattie (με σκηνικό όνομα Terry Dactyl) αντέγραφε την αγαπημένη συνήθεια του Iggy να περιφέρεται στη σκηνή με ελάχιστα ρούχα και χωρίς μπλουζάκι. Η συνεργασία μαζί του όμως δεν κράτησε πολύ, και μετά από κάποιο διάστημα χωρίς τραγουδιστή, κατέληξαν στον φίλο τους και roadie Tim Baker, η χροιά της φωνής του οποίου αποτέλεσε βασική ιδιαιτερότητα του ήχου τους.
Πρώιμες demo ηχογραφήσεις δείχνουν ότι οι Cirith Ungol ήταν από τις βαρύτερες (μαζί με τους Sabbath) μπάντες των 70s, αλλά η εποχή που βρέθηκαν να ψάχνουν για συμβόλαιο ίσως δεν ήταν και η καλύτερη για πρωτοεμφανιζόμενα ονόματα με τέτοιο ήχο και concept. Είχαν ηχογραφήσει απλά ένα demo με τετρακάναλο, το οποίο μοίραζαν στις συναυλίες.
Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1980, αλλά η μπάντα δημιουργήθηκε το 1972 στην Καλιφόρνια από τους Robert Garven (τύμπανα, στίχοι), Jerry Fogle (κιθάρες) και Greg Lindstrom (κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, στίχοι) και ξεκίνησε παίζοντας διασκευές σε μπάντες όπως Cream, Mountain, Budgie και Thin Lizzy. Υπήρξαν από τους πρωτοπόρους που χρησιμοποίησαν αμιγώς fantasy και sword & sorcery θεματολογία και εικονογραφία, και το όνομα τους προέκυψε από την αγάπη που έτρεφαν οι Garven και Lindstrom για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Σημαίνει (περίπου) το "πέρασμα της αράχνης" στην γλώσσα των ξωτικών, και είναι το όνομα της τοποθεσίας όπου ο Frodo και ο Samwise αντιμετωπίζουν την τεράστια αράχνη στους Δύο Πύργους. Έχουν γράψει κι ένα κομμάτι σχετικά με την αράχνη αυτή (Shelob's Lair) ενώ οι αράχνες έχουν επηρεάσει και την εικονογραφία τους
Μια από τις μεγαλύτερες μουσικές επιρροές τους ήταν οι Iggy and the Stooges, ενώ και ο πρώτος τους τραγουδιστής Neil Beattie (με σκηνικό όνομα Terry Dactyl) αντέγραφε την αγαπημένη συνήθεια του Iggy να περιφέρεται στη σκηνή με ελάχιστα ρούχα και χωρίς μπλουζάκι. Η συνεργασία μαζί του όμως δεν κράτησε πολύ, και μετά από κάποιο διάστημα χωρίς τραγουδιστή, κατέληξαν στον φίλο τους και roadie Tim Baker, η χροιά της φωνής του οποίου αποτέλεσε βασική ιδιαιτερότητα του ήχου τους.
Πρώιμες demo ηχογραφήσεις δείχνουν ότι οι Cirith Ungol ήταν από τις βαρύτερες (μαζί με τους Sabbath) μπάντες των 70s, αλλά η εποχή που βρέθηκαν να ψάχνουν για συμβόλαιο ίσως δεν ήταν και η καλύτερη για πρωτοεμφανιζόμενα ονόματα με τέτοιο ήχο και concept. Είχαν ηχογραφήσει απλά ένα demo με τετρακάναλο, το οποίο μοίραζαν στις συναυλίες.
Για την πρώτη τους κυκλοφορία, το Of Frost and Fire, ο Garven έχει πει πως προσπάθησαν να "χώσουν" στο δίσκο τα πιο "βατά" και "εμπορικά" από όλα τα τραγούδια που είχαν γράψει, αλλά όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε παίχτηκε ελάχιστα στο ραδιόφωνο και ένα συνήθες σχόλιο ήταν πως "παραείναι βαρύς". Ένα επιπλέον έγκλημα που διεπράχθη εις βάρος τους ήταν και μια αρνητική κριτική στην (τότε) βίβλο του metal, Kerrang, ο οποίος χαρακτήρισε το δίσκο ως "τον χειρότερο heavy metal δίσκο που έχει ποτέ ηχογραφηθεί". Το άλμπουμ κυκλοφόρησε αρχικά ως αυτοχρηματοδοτούμενο, και μετά με την Enigma.
Ο επόμενος δίσκος τους κυκλοφόρησε μόλις 4 χρόνια μετά, και ο ίδιος ο Robert Garven έχει αναφέρει πως ο βασικός λόγος για την μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ των δίσκων ήταν το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό τους χρηματοδοτούσαν οι ίδιοι και πλήρωναν από την τσέπη τους τα λεφτά για τις ηχογραφήσεις και την παραγωγή. Το King of the Dead είναι ένας αριστουργηματικός δίσκος επικού μέταλλου, και το εξώφυλλο, όπως και με τον προηγούμενο, έχει έναν ακόμη πανέμορφο πίνακα του Michael Whelan από το εξώφυλλο της νουβέλας του Michael Moorcock, Stormbringer.
Ο επόμενος δίσκος τους κυκλοφόρησε μόλις 4 χρόνια μετά, και ο ίδιος ο Robert Garven έχει αναφέρει πως ο βασικός λόγος για την μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ των δίσκων ήταν το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό τους χρηματοδοτούσαν οι ίδιοι και πλήρωναν από την τσέπη τους τα λεφτά για τις ηχογραφήσεις και την παραγωγή. Το King of the Dead είναι ένας αριστουργηματικός δίσκος επικού μέταλλου, και το εξώφυλλο, όπως και με τον προηγούμενο, έχει έναν ακόμη πανέμορφο πίνακα του Michael Whelan από το εξώφυλλο της νουβέλας του Michael Moorcock, Stormbringer.
Το One Foot In Hell κυκλοφόρησε επίσης με την Metal Blade, και σε αυτό πειραματίστηκαν με έναν πιο βατό και παραδοσιακό heavy metal ήχο, χωρίς να χάσουν όμως πολύ από την ιδιαιτερότητά τους.
Το 1991 κυκλοφόρησαν τον τελευταίο τους δίσκο, Paradise Lost (κατά διαβολική σύμπτωση, την ίδια χρονιά οι ανερχόμενοι τότε Paradise Lost κυκλοφορούσαν το δίσκο "Gothic"), αλλά με το τέλος των ηχογραφήσεων δύο μέλη από τη μπάντα είχαν ήδη φύγει. Παρά το ότι δοκίμασαν με session μουσικούς, το όλο κλίμα ήταν αρνητικό, οι σχέσεις τους με την εταιρία τους όχι και τόσο καλές, και η μπάντα διαλύθηκε για να μπει με τη σειρά της στο πάνθεον των πρωτοπόρων των οποίων η αναγνώριση έγινε Posthumus.
Το 1991 κυκλοφόρησαν τον τελευταίο τους δίσκο, Paradise Lost (κατά διαβολική σύμπτωση, την ίδια χρονιά οι ανερχόμενοι τότε Paradise Lost κυκλοφορούσαν το δίσκο "Gothic"), αλλά με το τέλος των ηχογραφήσεων δύο μέλη από τη μπάντα είχαν ήδη φύγει. Παρά το ότι δοκίμασαν με session μουσικούς, το όλο κλίμα ήταν αρνητικό, οι σχέσεις τους με την εταιρία τους όχι και τόσο καλές, και η μπάντα διαλύθηκε για να μπει με τη σειρά της στο πάνθεον των πρωτοπόρων των οποίων η αναγνώριση έγινε Posthumus.
 |
| Click to Enlarge |
Δισκογραφία
- 1980 - Of Frost and Fire
- 1984 - King of the Dead
- 1986 - One Foot In Hell
- 1991 - Paradise Lost
3 comments:
Katapliktiko artwork
Thanks φιλε..
E3airetiko artwork aderfe mou...bravo...mipws mporeis na para8eseis tin prwti foto s parapano pixel??? einai teleia gia mplouzaki...
Post a Comment