Guns N' Roses

Posted by universechild On Jul 29, 2009 0 comments



Στοίχιση  στο  κέντρο
Φαντάζει περιττό να μιλήσει κανείς για τους Gunners.. Οι Guns N' Roses, παρόλο που δεν είναι ούτε από τις "αρχαιότερες" μπάντες (ξεκίνησαν περίπου στα μέσα της δεκαετίας) ή από εκείνες με το πιο πλούσιο δισκογραφικό υλικό, είναι σίγουρα μια από τις πιο επιτυχημένες και γνωστές ομάδες μακρυμάλληδων που ήπιαν, ρούφηξαν ουσίες, και "τα βρήκαν" με λεγεώνες από groupies, στις εποχές που βρέθηκαν στην κορυφή και γέμιζαν γήπεδα. Κομάτια όπως Paradise City και Sweet Child o'Mine είναι θρυλικά... Βέβαια στην πορεία "πηδήχτηκαν" και οι ίδιοι μεταξύ τους, με συνέπεια την επεισοδιακή τους διάλυση, τις περιπέτειες των μελών με διάφορες μπάντες και project, και την ναρκισσευόμενη εμμονή του Axl Rose να συνεχίζει ως ο μοναδικός από την κλασική σύνθεση, κάτω από το όνομα Guns N' Roses.



Το όνομά τους, ένα από τα πιο εύηχα και πιασιάρικα στο χώρο του rock, προήλθε από μίξη των ονομάτων δύο παλαιότερων groups που κινούνταν στη σκηνή του Sunset Strip: τους L.A. Guns του Tracii Guns και τους Hollywood Rose του Axl Rose (αυτό θα πει επώνυμες εταιρίες - η μπάντα να έχει ίδιο επίθετο με το αφεντικού της). Είναι ίσως λίγο ειρωνικό το ότι η μπάντα ξεκίνησε τη δράση της ως ανεπίσημη "ένωση" δύο συγκροτημάτων, με αρχικά μέλη, εκτός από τους Axl και Guns, τους Rob Gardner (τύμπανα), Izzy Stradlin (κιθάρες), Ole Beich (μπάσο).

Το 1986 το line-up απέκτησε τη μορφή που γνωρίζουν όλοι όταν ο Slash και ο Steven Adler κλήθηκαν να αντικαταστήσουν τον Guns και τον Gardner για κάποιο show. Τα νέα μέλη έγιναν σύντομα μόνιμα, και οι Roses ήταν πλέον οι Axl (φωνητικά), Slash (κιθάρες), Izzy Stradlin (κιθάρες), Duff McKagan (μπάσο) και Steven Adler (τύμπανα).


Στα τέλη της χρονιάς έκαναν αισθητή την παρουσία τους με το Live!?*@ Like a Suicide, το οποίο κυκλοφόρησαν οι ίδιοι με ένα δικό τους μικρό label, και το οποίο ξεκινά με την ατάκα "Hey fuckers, suck on Guns N' fucking Roses!" που ξεστομίζει ο McKagan. Παρόλο που το E.P. αυτό "πουλήθηκε" ως live, ήταν απλά studio ηχογραφήσεις με dubs από ήχο κοινού. Περιείχε κάποιες διασκευές (Nice Boys από Rose Tattoo και Mama Kin από Aerosmith) καθώς και τα κομμάτια "Reckless Life" και "Move To The City". Είναι περιττό να αναφέρει κάποιος την συλλεκτικότητα του αρχικού αυτού βινυλίου, αν και τα κομμάτια κυκλοφόρησαν αργότερα με το GN'R Lies.


Τον Ιούλιο του 1987 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους Appetite for Destruction, με συνοδεία το single "Welcome to the Jungle", από την Geffen, και η αρχική του πορεία δεν έδειξε τίποτα από αυτό που θα ακολουθούσε. Η μεγάλη επιτυχία του λίγο αργότερα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην επιμονή του David Geffen για την προώθηση του βίντεο Welcome to the Jungle στο MTV. Ένα άλμπουμ σταθμός στην ιστορία όχι μόνο του Hard Rock αλλά και της pop/rock μουσικής γενικότερα, το Appetite For Destruction έχει γίνει μέχρι σήμερα πολλαπλά πλατινένιο αγγίζοντας τα 25 εκατομμύρια αντίτυπα.

Ήταν ίσως αδικαιολόγητη η "λογοκρισία" και αντικατάσταση του αυθεντικού εξώφυλλου (στο οποίο ένα τέρας επιτίθεται σε έναν ρομποτικό πράγμα που ετοιμάζεται να βιάσει μια κοπέλα), αλλά το εξώφυλλο με τα (ζωγραφισμένα) κρανία της μπάντας σε διάταξη σταυρού έχει γίνει επίσης κλασικό. Όταν ο δίσκος έγινε πλατινένιος, η μπάντα επέμενε να χρησιμοποιηθεί το αυθεντικό εξώφυλλο στην κορνίζα.

Το "Sweet Child o' Mine", το οποίο ήταν το δεύτερο video single του δίσκου για τις ΗΠΑ, τους έκανε ακόμη περισσότερο γνωστούς, ενώ ακολούθησε και μια επανακυκλοφορία του "Welcome to the Jungle" με νέο artwork. Μέχρι την κυκλοφορία και του video single "Paradise City", η μπάντα είχε αγγίξει πλέον την κορυφή.


Το 1990 η μπάντα μπήκε στο στούντιο για τις πιο φιλόδοξες ηχογραφήσεις που έκαναν μέχρι τότε, και η ποσότητα του υλικού με το οποίο βρέθηκαν τους οδήγησε στην κυκλοφορία δύο ξεχωριστών άλμπουμ με τίτλο Use Your Illusion I και II, τα οποία ντεμπούταραν στις δύο πρώτες θέσεις των charts.

Παράλληλα με την κυκλοφορία των δίσκων η μπάντα έκανε και την μεγαλύτερη μέχρι τότε περιοδεία της, με τη μπάντα να χτίζει το μύθο της όχι μόνο ως μια από τις πιο διάσημες, αλλά και πιο διαβόητες live παρουσίες. Η απίστευτα αυτοκαταστροφική διάθεση με κατάχρηση διαφόρων ουσιών ("είμασταν μαστουρωμένοι όλη την ώρα" έχει πει ο Slash) και οι διμοιρίες από groupies που κατέκλυζαν τα παρασκήνια ήταν πάντα μέρος του μύθου του rock n' roll, αλλά παράλληλα ο Axl έδειχνε από τότε πόσο μαλάκας εγωπαθής είναι, με τις αργοπορίες (έως και 2 ώρες και βάλε) μέχρι να "ετοιμαστεί" η μπάντα για τη σκηνή, ή τους "λόγους" που έβγαζε με πολιτικό (ή απλά "κενό") περιεχόμενο. Στην περίοδο της περιοδείας αυτής εμφανίστηκαν και εσωτερικά προβλήματα με την αποχώρηση του Izzy Stradlin και την αντικατάστασή του από τον Gilby Clarke.

Πέρα από αυτά, όμως, τα δύο αυτά άλμπουμ περιείχαν μερικά από τα σπουδαιότερα κομμάτια τους όπως τα "Don't Cry", "November Rain" και "Enstranged", τα video των οποίων ήταν στην ουσία μικρές ταινίες κινηματογραφικού επιπέδου και έγιναν από από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που εμφανίστηκαν ποτέ στο MTV.




Δισκογραφία (επίσημη):
  • 1986 - Live!?*@ Like a Suicide
  • 1987 - Appetite for Destruction
  • 1988 - G N' R Lies
    1991 - Use Your Illusion I
  • 1991 - Use Your Illusion II
  • 1993 - "The Spaghetti Incident?"
  • 2008 - Chinese Democracy

L.A. Guns

Posted by universechild On Jul 19, 2009 0 comments


Οι L.A. Guns είναι συνώνυμοι του Glam Metal της σκηνής του Sunset Strip των 80s στην πιο sleaze και επιτηδευμένα "αλήτικη" εκδοχή του, ενώ αποτέλεσαν ταυτόχρονα και την βάση για την δημιουργία της πιο τεράστιας (ίσως) μπάντας των 80s, καθώς οι Guns n' Roses προήλθαν από την συνεργασία πρώην μελών των L.A. Guns με την (αρχική) μπάντα του Axl Rose, τους Hollywood Roses. Παρά την επιτυχία τους δεν πλησίασαν ποτέ τα μεγέθη των Gunners, ενώ φαγωμάρες και μπερδέματα οδήγησαν κάποια στιγμή στην ύπαρξη δύο διαφορετικών συγκροτημάτων που χρησιμοποιούν το όνομα L.A. Guns.

Η μπάντα στην πρώτη της μορφή δημιουργήθηκε το 1983 από τον Tracii Guns με αρχικά μέλη τους Michael Jagosz (φωνητικά), Ole Beich (μπάσο) και Rob Gardner (τύμπανα). Καθώς ο Jagosz μπήκε φυλακή, έκανε ένα πέρασμα ο Axl Rose, ο οποίος βέβαια έφυγε σύντομα για να δημιουργήσει τους Hollywood Rose.

Η δεύτεροι L.A. Guns ξεκίνησαν το 1985 από τoυς Mau Maus,
Paul Mars Black (φωνητικά) και Mick Cripps (μπάσο). Σύντομα ενώθηκαν με τον ντράμερ Nickey "Beat" Alexander, ο οποίος έπαιζε μαζί με τον Tracii Guns, και αυτό το line-up θεωρείται και το αυθεντικό της μπάντας. Αρχική τους ιδέα ήταν να ονομαστούν Faster Pussycat (καμμιά σχέση με αυτούς), αλλά τελικά κατέληξαν στο L.A. Guns για να εκμεταλλευτούν το ήδη υπάρχον υλικό που υπήρχε από το προηγούμενο line-up. O Guns σύντομα έφυγε για να παίξει παρέα με ένα "Pet" του Penthouse (να παίξει μουσική εννοούμε), και αντικαταστάθηκε από τον Robert Stoddard. Με την επιστροφή του λίγο αργότερα στα τέλη του 1986 ακολούθησαν νέες αλλαγές με τον Phil Lewis στην θέση του Paul Mars Black και τον Kelly Nickels (από Faster Pussycat) ως νέο μπασίστα.



Το line-up αυτό κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο τους L.A. Guns (1988) με την Vertigo το οποίο έγινε χρυσό, ενώ πολύ πετυχημένα single ήταν τα "One More Reason" και "Sex Action", και τα δύο συνθέσεις του Black (ο οποίος είχε φύγει). O Black ήταν επίσης υπεύθυνος για πολλά άλλα από τα κομμάτια που περιελάμβανε το άλμπουμ, κάτι που έγινε γνωστό αρκετά χρόνια αργότερα. Στην περιοδεία προώθησης του άλμπουμ έγινε μια ακόμη αλλαγή με την προσθήκη στα τύμπανα του Steve Riley (από W.A.S.P.) στην θέση του Nickey.



Το δεύτερο άλμπουμ τους Cocked & Loaded (1989) έμελλε να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία τους, καταφέρνοντας να γίνει μέχρι και πλατινένιο χάρι στα υπερ-επιτυχημένα single "Never Enough" και "The Ballad of Jayne". Η μπάντα κυκλοφόρησε παράλληλα και δύο βιντεοκασέτες, One More Reason (1989) και Love, Peace & Geese (1990) και συμμετείχε σε μια παγκόσμια περιοδεία με τεράστια ονόματα της εποχής όπως AC/DC, Cheap Trick, Def Leppard και Ted Nugent.



Το Hollywood Vampires (1991) δεν επανέλαβε την επιτυχία των προηγούμενων, αλλά κατάφερε να γίνει κι αυτό χρυσό με τα hits "Kiss My Love Goodbye" και "It's Over Now". Το 1993 ο Tracii Guns συμμετείχε και στους Contraband. Τα μέσα των 90s δεν ήταν και ότι καλύτερο για το είδος που αντιπροσώπευαν οι L.A. Guns, και μετά από το Vicious Circle (1995) καθώς και την επιτυχημένη περιοδεία σε clubs που το ακολούθησε, η εταιρία τους έδιωξε. Σύντομα έφυγαν και οι Phil Lewis και Mick Cripps.



Με δύο μόνο μέλη από την αρχική σύνθεση (Guns, Riley), η μπάντα μπήκε στο στούντο με τραγουδιστή τον Chris Van Dahl και κιθαρίστα τον Johnny Crypt, με αποτέλεσμα την κυκλοφορία του πιο groovy και πειραματικού, και φυσικά με ύφος μακριά από το κλασικό hard rock, American Hardcore (1996).. Ο Guns έκανε κάποιες προσπάθειες προσέγγισης του Lewis ελπίζοντας να επαναφέρει κάτι από την παλαιότερη αίγλη της μπάντας, συναντώντας την άρνησή του, και έτσι η μπάντα συνέχισε με τραγουδιστή τον Ralph Saenz. Μετά από κάποιες τουρνέ το '97 κυκλοφόρησε το με ταιριαχτό τίτλο Wasted E.P (1998).

Το πρόβλημα τραγουδιστή φαίνεται πως ήταν μόνιμο, καθώς αρκετές αλλαγές ακολούθησαν μέχρι η μπάντα να καταλήξει στον Jizzy Pearl για την κυκλοφορία του Shrinking Violet (1999), σε παραγωγή του
Gilby Clarke (πρώην Guns N' Roses). Με την κυκλοφορία του άλμπουμ αποχώρησε και ο Crypt.



Το reunion κλίμα στα τέλη της δεκαετίας, καθώς και η μάλλον μέτρια πορεία τους στα 90s, δεν άφησε ανεπηρέαστη τη μπάντα, και ο Guns με τον Lewis τελικά τα βρήκαν με πρώην μέλη από την κλασική σύνθεση, με αποτέλεσμα μια reunion περιοδεία και άλμπουμ. Παράλληλα κυκλοφόρησε και η συλλογή Greatest Hits and Black Beauties (1999) σχεδόν ταυτόχρονα με το προηγούμενο άλμπουμ τους. Μια νέα περιοδεία στα τέλη της χρονιάς και το
Live: A Night on the Strip (2000) επανέφερε κάτι από τους κλασικούς L.A. Guns. Κάποιες ακόμη αλλαγές στη σύνθεση ακολούθησαν με τους Brent Muscat και Muddy στην κιθάρα και το μπάσο αντίστοιχα, και η μπάντα πέρασε το καλοκαίρι του 2000 περιοδεύοντας με τους Warrant και Ratt.

Δισκογραφία:

  • 1988 - L.A. Guns
  • 1989 - Cocked & Loaded
  • 1991 - Hollywood Vampires
  • 1995 - Vicious Circle
  • 1996 - American Hardcore
  • 1998 - Wasted E.P.
  • 1999 - Shrinking Violet
  • 2001 - Man in the Moon
  • 2002 - Waking the Dead
  • 2004 - Rips the Covers Off (Lewis' L.A. Guns)
  • 2005 - Tales from the Strip (Lewis' L.A. Guns)

Live Δισκογραφία:

  • 1992 - Live Vampires (Μόνο Ιαπωνία)
  • 2000 - Live: A Night on the Strip
  • 2004 - Live Ammo
  • 2006 - Live and Dangerous: Live from Hollywood (Lewis' L.A. Guns)
  • 2008 - Hellraiser's Ball Caught in the Act (Lewis' L.A. Guns)

Συλλογές:

  • 1994 - Best of: Hollywood A Go-Go (Μόνο Ιαπωνία)
  • 2997 - Hollywood Rehearshal
  • 1999 - Greatest Hits and Black Beauties
  • 2000 - Black City Breakdown (1985-1986)
  • 2002 - Ultimate L.A. Guns
  • 2002 - Winning Combinations (split δίσκος με τους Cinderella)
  • 2003 - Fully Loaded
  • 2004 - Hollywood Raw (Demos)
  • 2005 - Black List
  • 2005 - 20th Century Masters - The Millenium Collection: The Best of L.A. Guns