Είναι αλήθεια πως το Sword & Sorcery και το Heavy Rock/ Metal αποτελούν "βίους παράλληλους". Ναι μεν, το είδος της "ηρωικής φαντασίας" γεννήθηκε όταν ένας Τεξανός έπλασε με τη γραφομηχανή του ολόκληρους κόσμους, γνωρίζοντας επιτυχία στον pulp Τύπο της εποχής, σε ότι όμως αφορά την ευρύτερη αναγνώρισή του, εκείνη ήρθε από τη δεκαετία του '60 και μετά, τόσο με τις επανεκδόσεις των κλασικών του '20, του '30 και του '40, όσο και με την εμφάνιση των νεότερων συγγραφέων που μεγάλωσαν με αυτά, και έχτισαν δικούς τους κόσμους πάνω στα θεμέλια τους. Πολύ απλά, οι νέοι που αργότερα έγιναν μουσικοί στα 70s και τα 80s μεγάλωσαν όχι μόνο με τους ήχους, αλλά και τις εικόνες και τις λέξεις της εποχής αυτής.
Επίσης, μέσα στα 70s κι ενώ οι κιθάρες του rock είχαν ήδη βαρύνει επικίνδυνα, οι άνθρωποι της Marvel, βλέποντας την επιτυχία των Conan της Lancer και θέλοντας να επεκταθούν σε άλλα θέματα εκτός από τους σουπερήρωες, είχαν την ιδιοφυή, όπως αποδείχτηκε, ιδέα να αγοράσουν τα δικαιώματα του Conan. Χωρίς να θέλουμε να πλατειάσουμε πολύ, η κυκλοφορία των κόμιξ αυτών συνέπεσε με την εποχή που τα κόμιξ είχαν την τάση για πιο ρεαλιστικές απεικονίσεις και ελαφρώς σκοτεινότερες και βιαιότερες θεματολογίες (δύο ονόματα: Dennis O'Neil και Neal Adams - ο Frank Miller δεν θα υπήρχε χωρίς αυτούς). Η απήχηση τόσο του έγχρωμου κόμιξ Conan the Barbarian, όσο κυρίως του ασπρόμαυρου και σε μέγεθος περιοδικού Savage Tales (που μετά από μερικά τεύχη έγινε Savage Sword of Conan) ήταν τεράστια στους Αμερικάνους έφηβους και νέους της εποχής που αναζητούσαν κάτι διαφορετικό. Είναι περιττό να πούμε πως μερικά από τα παιδιά αυτά που μεγάλωσαν σε αυτήν την ατμόσφαιρα εξελίχτηκαν σε γνωστούς metal μουσικούς των 80s αρκετοί από τους οποίους, όπως έχει πει και ο ίδιος ο Ross the Boss των Manowar, επηρεάστηκαν από τις ιστορίες του Conan.
Δεν είναι άλλωστε δύσκολο να γίνει ο συσχετισμός της κλασικής πλέον εικόνας του αγέρωχου πολεμιστή με τα μακριά μαλλιά, με τις αντίστοιχες φιγούρες που κυριαρχούν στο επικό metal.
Από την αρχή της εμφάνισης του, βέβαια, ο βαρύτερος και σκληρότερος ήχος συνδυάστηκε με εικόνες και έννοιες δανεισμένες από τη μαγεία, τη φαντασία και τη μυθολογία. Πολλοί rock/metal μουσικοί, ήδη από τις αρχές των 70s, μπορούν να θεωρηθούν ως το σύγχρονο αντίστοιχο των αρχαίων βάρδων που χρησιμοποιούσαν τον έμμετρο λόγο και τη μουσική για να διηγηθούν ιστορίες χαμένες στον χρόνο. Πρωτοπόροι σε αυτό υπήρξαν μερικά από τα πιο επιδραστικά ονόματα των '70s όπως οι Molly Hatchet (οι οποίοι μεταξύ άλλων χρησιμοποίησαν κλασικούς πίνακες του Frazetta σε εξώφυλλα), οι Cirith Ungol (το όνομα των οποίων προέρχεται από τον Tolkien, και επίσης δεν έκρυψαν τη λατρεία τους για τον Moorcock), και ο Ronnie James Dio. Ο Dio ειδικά μπορεί να θεωρηθεί από τους πρωτοπόρους σε αυτή τη σύζευξη του Rock ήχου με το φανταστικό, τόσο με μια από τις πρώτες μπάντες του (τους Electric Elves), όσο ειδικά με την παρουσία του στη μπάντα του μεγάλου Richie Blackmore, τους Rainbow.
AN AGE UNDREAMED OF... (BEGINNINGS)
Αυτοί όμως που θα μπορούσαμε να τους δώσουμε το πρώτο credit για άμεση έμπνευση από τους κόσμους του Howard είναι οι Manilla Road. Οι Manilla Road είναι βέβαια συνώνυμοι με το epic και στο σύνολο σχεδόν της καριέρας τους ασχολήθηκαν με ιστορίες και χαρακτήρες από τη μυθολογία, την ιστορία και το φανταστικό. Από την αρχή κιόλας αφιέρωσαν ένα κομμάτι σε μια από τις πιο κλασικές ιστορίες του Howard, το Queen of the Black Coast (από το δίσκο Metal του 1982). Η πρώτη φορά αυτή δεν ήταν βέβαια και η τελευταία, καθώς δύο από τα πιο δυνατά κομμάτια του Open The Gates (1985) είναι τα Road of Kings και The Hour of the Dragon (τα οποία έχουν βέβαια δανειστεί μόνο τον τίτλο από Howard). Επίσης, στο εξώφυλλο του Spiral Castle (2002), εμφανίζεται μια μορφή που είναι σαφής αναφορά στον Κιμμέριο (κυρίως με τη μορφή που είχε στη ταινία του Millius) ενώ ένας από τους πιο επικούς δίσκους της πορείας τους, το Gates of Fire (2005), χωρίζεται σε τρεις "τριλογίες", η μία από τις οποίες βασίζεται στο The Frost Giant's Daughter (οι άλλες έχουν να κάνουν με την πτώση της Τροίας, και, όπως αποκαλύπτει ο τίτλος του δίσκου, τη μάχη των Θερμοπυλών).
 |
| Click to Enlarge |
Και αλφαβητικά να το πάρουμε στη λίστα, μετά τους Manilla Road έρχονται οι Manowar, οι οποίοι, από την αρχή κιόλας της πορείας τους ως underground μπάντα της Νέας Υόρκης, έδειξαν την αγάπη τους για δύο πράγματα: τη Σκανδιναβική μυθολογία και την Ηρωϊκή Φαντασια. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο πως στο εξώφυλλο του Into Glory Ride (1983) τα μέλη της μπάντας εμφανίζονται ως "τέσσερις Conan", καθώς η κυκλοφορία του δίσκου ήρθε χρονικά λίγο μετά από την επιτυχία της ταινίας του Millius. Δεν είναι μόνο το κομμάτι Secret of Steel που αναφέρεται άμεσα στην ταινία, αλλά το ότι από αυτό το σημείο και μετά η όλη εικονογραφία, αλλά και η θεματολογία, της μπάντας άρχισε να παραπέμπει στον Conan (με ποιον μοιάζει αυτός που κρατάει τη σημαία ως Hail to England?) Σήμερα βέβαια οι φωτογραφίες της μπάντας με προβιές, όπως και το αντίστοιχο βίντεο που κυκλοφόρησε εκείνη την εποχή, δεν μπορούν να θεωρηθούν τίποτε άλλο εκτός από αστείες (αλλά και cult). Μην ξεχνάμε όμως πως αυτό έγινε από Αμερικάνους στην Αμερική, δηλαδή σε μια χώρα όπου "επιτρέπονται" πολύ περισσότερα από ότι εδώ πέρα, μια χώρα όπου σε διάφορα events οι fan του φανταστικού εμφανίζονται ντυμένοι σαν ήρωες από ταινίες και κόμιξ.
Ίσως κάποιες από της επιλογές της μπάντας ήταν λίγο άστοχες (γι αυτό και θεωρείται από μερικούς αμφιλεγόμενη), αυτό που έχει όμως πραγματική σημασία είναι η μουσική. Για κάθε στραβοπάτημα υπάρχει η δύναμη της μουσικής, όπως και κάποιοι στίχοι, π.χ. εκείνοι του Heart of Steel, για τους οποίους δεν θα ήταν άτοπο να πούμε πως παραπέμπουν σε μια "Howardian" οπτική της ζωής. Επίσης, με τους Manowar συνδέθηκε και ένας από τους επίγονους του Frazetta στο χώρο της επικής εικονογράφησης, ο Ken Kelly, και τα εξώφυλλά τους από ένα σημείο και μετά άρχισαν να θυμίζουν έντονα το Savage Sword of Conan. Η μυώδης φιγούρα, ειδικά, που επαναλαμβάνεται ως μοτίβο σε αυτά (ο δικός τους "Eddie"), θυμίζει έντονα τον Conan όπως τον αποδίδει ο Kelly.
 |
| Click to Enlarge |
Πρώτη σε πολλά πράγματα αποδείχτηκε επίσης και μια από τις πιο θρυλικές μπάντες του Αμερικάνικου heavy, power, epic και δεν συμμαζεύεται, οι Jag Panzer (οι οποίοι μόλις πέρσι μετά από πορεία 30 χρόνων αποφάσισαν να κλείσουν τον κύκλο τους, και το κύκνειο άσμα τους αποτέλεσε έναν από τους πιο δυνατούς δίσκους του 2011). Από τις πρώτες τους κυκλοφορίες η μουσική τους ξεχείλιζε από δύναμη και επικό συναίσθημα, και σίγουρα δεν είναι τυχαίο πως το Tyrants EP (1983) συμπίπτει χρονικά με το Conan. Αν όμως οι Manowar έδειξαν να επηρεάζονται κυρίως από την ταινία, οι Jag Panzer πήραν το θέμα τους απ'ευθείας από τον ίδιο τον Howard και μια από τις πιο ατμοσφαιρικές ιστορίες του, το Iron Shadows in the Moon. Οι στίχοι βέβαια δεν αποφεύγουν την αναφορά στον Millus ("Slay the enemies, see them driven before me"), αλλά το κομμάτι ακολουθεί την ιστορία σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργεί στο μυαλό τις εικόνες του John Buscema από την διασκευή σε κόμιξ του Roy Thomas για τη Marvel.
Η μυθολογία, η λογοτεχνία και η ιστορία (όπως δείχνει και το όνομά τους) αποτέλεσαν βέβαια αγαπημένα τους θέματα, αλλά οι Jag Panzer είναι ένα θέμα για το δικό τους αφιέρωμα.
 |
| Click to Enlarge |
Μιλώντας για αναφορές κυρίως στην ταινία, δεν πρέπει να παραλείψουμε και τους Καναδούς Witchkiller με το Riders of Doom (από το Day of the Saxons, 1984 - αξιόλογοι, δυστυχώς όμως δεν έκαναν πάρα πολλά), όπως και τους Αμερικανούς Coven οι οποίοι στον δίσκο Worship New Gods του 1987 αναφέρθηκαν στο κεντρικό θέμα της ταινίας με το Sabbath-ικό Riddle of Steel. Ακριβώς τον ίδιο τίτλο δανείστηκαν και οι Venom σε ένα κομμάτι στο δίσκο τους The Waste Lands (1992), ενώ οι Viking Metallers Einherjer έκαναν άλλου είδους αναφορά, καθαρά μουσική σε μερικά από τα θέματα του Πολυδούρη, και συγκεκριμένα σε εκείνο που ακούγεται στο The Mountain of Power (είναι το κλείσιμο του κομματιού Når Hammeren Heves από το δίσκο Far Far North του 1997). Μουσική αναφορά έκαναν επίσης και οι μελωδικοί death metallers Beyond The Embrace με το instrumental που τιτλοφόρησαν (έκπληξη)... The Riddle of Steel (από το Against the Elements του 2002).
THE RIDDLE OF STEEL
Θα μπορούσαμε εδώ να προσθέσουμε, βέβαια, πως η επίδραση του Conan στο Heavy Metal, με καταλύτη κυρίως την παρουσία της ταινίας του 1982, πηγαίνει ίσως λίγο βαθύτερα εκτός από πηγή έμπνευσης για συγκεκριμένα μουσικά έργα.
Το Αίνιγμα του Ατσαλιού είναι βασικός θεματικός άξονάς του Conan the Barbarian και αυτό που συνδέει την ταινία με τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε (ο οποίος, για τους πολύ λίγους ελπίζουμε που δεν ξέρουν, δεν είχε καμμία σχέση με τον "υπεράνθρωπο" των Ναζί). Το ατσάλι ενός σπαθιού κυριαρχεί στην ταινία όχι μόνο σαν εικόνα αλλά και μεταφορικά, συμβολικά - ο Conan του Millius γίνεται σκλάβος, χαλκεύεται ακριβώς όπως το σπαθί, σχεδόν πεθαίνει, ώστε στη συνέχεια να αναγεννηθεί και να γίνει ο ίδιος όπως το ατσάλι - ένας Νιτσεϊκός "υπεράνθρωπος" που κατακτά τους εχθρούς του και καθορίζει τη μοίρα του. Αυτό έρχεται σε αντίφαση με τον Conan του Howard ο οποίος εμφανίζεται σχεδόν ως δύναμη και ως στοιχείο της φύσης, καθορίζει εξαρχής τη μοίρα του χωρίς να υποδουλωθεί ποτέ από κανέναν και χωρίς να χρειαστεί να περάσει από την πορεία της "χάλκευσης".
Έχουν χυθεί τόνοι από "μελάνι" στο θέμα και θα ήταν άστοχο να επαναλάβουμε όλα τα επιχειρήματα εδώ, και οι αντιδράσεις από τους "πιουρίστες" είναι δικαιολογημένες καθώς ο Millius θα μπορούσε κάλλιστα να πει ακριβώς την ίδια ιστορία δημιουργώντας τους δικούς του χαρακτήρες. Όμως, η ταινία χρωστά την ίδια της την ύπαρξη στην επιτυχία των κόμξ του '70, ενώ και οι δημιουργίες του Howard κέρδισαν με τη σειρά τους αναγνωρισιμότητα από την επιτυχία της, καθώς οι χολιγουντιανές ταινίες είναι εκείνες που κάνουν κάτι γνωστό σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Αυτό είναι βέβαια και δίκοπο μαχαίρι (ή, μάλλον, σπαθί), καθώς όσο και αν η ταινία είναι πολύ καλή γι αυτό που θέλει να είναι, μεγάλο μέρος του ευρύτερου κοινού που την είδε αλλά δεν εντρύφησε στη συνέχεια στις αυθεντικές ιστορίες, απέκτησε λανθασμένη ιδέα για το ποιος και τι είναι ο Conan του Robert E. Howard.
Το θέμα μας είναι όμως το Ατσάλι και πως με βάση την φιλοσοφία της ταινίας ένας άνθρωπος μετατρέπεται σε αυτό, και είναι προφανές πως αυτή η φιλοσοφία όχι μόνο είναι απόλυτα συμβατή με το Heavy Metal, αλλά επέδρασε βαθιά στο πως χρησιμοποίησαν την έννοια του ατσαλιού, συνδυασμένη με εικόνες που παραπέμπουν στο S&S, πολλές μπάντες, ακόμη και αν δεν έκαναν άμεσες θεματικές αναφορές στο κόσμο της Υβοριανής Εποχής. Τουλάχιστον όσες από τις μπάντες αυτές δεν προσέγγισαν το θέμα Αίνιγμα του Ατσαλιού επιφανειακά.
SWORDS & SORCERIES
Πέρα όμως και από τα νοήματά της για το αίνιγμα του ατσαλιού, που υπήρχαν για όσους ήθελαν να τα δουν, η ίδια η παρουσία και η αισθητική της ήταν καταλυτική για την έκρηξη του S&S στα 80s. Πολύ απλά, όσες μπαντες η πορεία των οποίων συνέπεσε με την επιτυχία της ταινίας, και η κατεύθυνση τους κινήθηκε σε αμιγώς epic και fantasy μονοπάτια, συνδυάζοντάς τα με εικόνες από σπαθιά στο λογότυπο, ή ακόμη και χρήση της λέξης "steel" και παράγωγά της στο όνομα, χρωστάνε κάτι στον Conan, ή στις μπάντες που επηρεάστηκαν άμεσα από τον Conan.
Εκτός από λογοτεχνία, ταινίες (πολλές από τις οποίες ήταν δυστυχώς για πέταμα), περιοδικά (Heavy Metal Magazine, Epic Illustrated) και φυσικά metal μπάντες, θυμηθείτε ακόμη και τα computer games, από RPG μέχρι beat'em'up όπως τα Barbarian της Palace Software. Τη δεκαετία του '80 τέθηκαν οι βάσεις για την ανάπτυξη της gaming κουλτούρας όπως την γνωρίζουμε, και όσο κι αν έχουν εξελιχτεί τα πράγματα με την επανάσταση του PlayStation του 1996, κάποια πράγματα δεν άλλαξαν, και τα παιχνίδια παρέμειναν άρρηκτα συνδεδεμένα με την αισθητική δύο πραγμάτων, του sci-fi και του S&S.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το πιο Heavy Metal παιχνίδι όλων των εποχών, το Brutal Legend, η αισθητική του οποίου ανήκει σαφώς στο χώρο της ηρωικής φαντασίας, δεν παρέλειψε να κάνει άμεσες αναφορές στον Conan σε κάποια promo.
THE TEMPLE OF POWER
Θα ήταν ίσως άσκοπo να παραθέσουμε όλα τα ονόματα, τα λογότυπα και τα εξώφυλλα τα οποία με βάση την οπτική αυτή μπορούν να θεωρηθούν ως "έμμεσες" επιρροές από το Conan. Στην ουσία θα ήταν ένα αφιέρωμα για τη σχέση του ίδιου του S&S με το metal, και όπως γνωρίζουμε το θέμα θα ήταν αληθινά τεράστιο (αν και, λαμβάνοντας υπ'οψιν την επιρροή του Conan σε αυτό, κινδυνεύουμε επικίνδυνα να ακολουθήσουμε μια τέτοια κατεύθυνση).
Ωστόσο, προτού ασχοληθούμε λεπτομερώς με όλες τις υπόλοιπες μπάντες που αφιέρωσαν κομμάτια (ή και ολόκληρους δίσκους) στις δημιουργίες του Howard, και ενώ είμαστε ακόμη στο χώρο του epic και του power, αξίζει τον κόπο σαν παρένθεση να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες από τις πιο έμμεσες αυτές επιρροές.
Virgin Steele (η θεματολογία τους είναι βέβαια εμπευσμένη κυρίως από αρχαίους ελληνικούς μύθους, ο ήχος όμως έχει στοιχεία Manowar, και ένα από τα πιο κλασικά κομμάτια τους, το Noble Savage, θα μπορούσε να αναφέρεται στον Κιμμέριο), Attack (οι Γερμανοί είχαν σπαθιά ως τα δύο "T" του λογότυπού τους), Brocas Helm (από τους πιο κλασικούς του epic), Warlord (επίσης θρυλική epic μπάντα), Heavy Load (κορυφαίοι), Majesty (κάποιοι τους αποκαλούν "Γερμανούς Manowar" και ο δίσκος Sword & Sorcery έχει εξώφυλλο Ken Kelly), Sacred Steel, Killer (από Βέλγιο), Odin (Αμερικάνοι με πολύ επικό ήχο), η λίστα είναι ατελείωτη.
Μιλώντας όμως για "Power" και τη σχέση του με τον Conan, ένα από τα πρώτα ονόματα που πρέπει να μας έρθει στο μυαλό είναι οι Cauldron Born (αναφέραμε τον Howie Bentley ήδη στο πρώτο μέρος), καθώς αρκετά κομμάτια τους βασίζονται σε κλασικές ιστορίες του Howard, και ειδικά ο δίσκος ...And Rome Shall Fall. Είναι χαρακτηριστικά τα κομμάτια By This Axe I Rule (ιστορία του Kull), ...And Rome Shall Fall και Finder of the Black Stone (από ιστορία του Bran Mak Morn), People of the Dark Circle (το οποίο είναι βέβαια κατ'όνομα μόνο εμπευσμένο από την ιστορία του Conan, αλλά θεματικά έχει να κάνει με Lovecraft).
Από τον Bran Mak Morn επνεύστηκαν και οι Ιταλοί speed/power Rosae Crucis, οι οποίοι αφιέρωσαν έναν ολόκληρο concept δίσκο, Worms of the Earth (2003), στην ομώνυμη κλασική ιστορία του Howard. Από την άλλη, το ομώνυμο EP των συμπατριωτών τους, Jotenheim, περιείχε δύο tributes - το Hyborian Dreams (διασκευή του Theology/Civilization από τη μουσική του Πολυδούρη για τη ταινία) και μια διασκευή του Queen of the Black Coast των Manilla Road.
Οι επίσης Ιταλοί Assedium με το αρκετά δυνατό Cimmerian Steel από το Rise of the Warlords (2006), αναφέρονται στην ιστορία Hour of the Dragon. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό τους που δείχνει πως έχουν πάθος γι αυτό που κάνουν είναι πως τα liner notes στο βιβλιαράκι του CD περιέχουν κάποια κείμενα σχετικά με τις σκέψεις τους πίσω από κάθε ένα από τα κομμάτια που περιέχονται στο δίσκο, και φυσικά δεν παραλείπουν να αναφέρουν την αγάπη τους για τον Howard.
Για να επιστρέψουμε για λίγο στις αναφορές από την ταινία, ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια είναι σχετικά πρόσφατο (2008), ο ήχος του όμως σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή: The Conan Saga από τους Αυστραλούς Knightmare (από το EP, Unholy).
Στην ταινία επίσης αναφέρονται και οι Battlerage από τη Χιλή με το Cult of Doom (από το Steel Supremacy, 2004), όπως και οι Ελληνοκύπριοι Solitary Sabred, οι οποίοι χρησιμοποιούν τον κλασικό πρόλογο από τα Χρονικά των Νεμέδιων στην εισαγωγή του Avengers of Set (η οποία έχει φυσικά τίτλο Anvil of Crom).
Επίσης, δύο μπάντες με μεγάλη αγάπη στον Howard, οι οποίες έχτισαν σχεδόν το μισό (και βάλε) υλικό τους πάνω στις ιστορίες του, είναι και οι Ironsword (Ισπανία) και οι Hyborian Steel (ΗΠΑ). Οι δεύτεροι βέβαια πήραν και το ίδιο το όνομά τους από την εποχή του Conan. Οι Ironsword αναφέρθηκαν τόσο στις ιστορίες του Howard (Dragons of the Sea - σχετικά με την Βασίλισσα της Μαύρης Ακτής), όσο και στη ταινία (Cimmeria), όπως επίσης και αρκετά κομμάτια τους εξιστορούν επεισόδια από τις διάφορες ιστορίες της Υβοριανής εποχής (The Wench).
Κλείνουμε το δεύτερο μέρος με μια ενδιαφέρουσα περίπτωση - τους Ιταλούς Domine. Αξιόλογη μπάντα, οι Domine ασχολήθηκαν κυρίως με τα γραπτά του Moorcock και τον Elric, αλλά το Emperor of the Black Runes (2004) περιείχε το δεκάλεπτο Aquilonian Suite, το οποίο περιέχει αυτούσια μουσικά θέματα του Πολυδούρη, και φυσικά αναφέρεται στον Conan.
Εδώ βάζουμε μια ακόμη άνω τελεία - ίσως η έκταση φαίνεται υπερβολική, αλλά προτιμήσαμε να αποφύγουμε μια σκέτη καταγραφή από ονόματα και τίτλους. Τις επόμενες μέρες θα κλείσουμε με το τρίτο και τελευταίο μέρος (με τίτλο Riders of Doom - σίγουρα μπορεί να μαντέψει κάποιος τους ήχους με τους οποίους ασχολείται), αλλά όλοι ξέρουμε πως όσο και να ψάξεις ένα θέμα, μα τον Κρομ, ποτέ δεν μπορείς να το εξαντλήσεις!
 |
| Click to Enlarge |
Μιλώντας όμως για "Power" και τη σχέση του με τον Conan, ένα από τα πρώτα ονόματα που πρέπει να μας έρθει στο μυαλό είναι οι Cauldron Born (αναφέραμε τον Howie Bentley ήδη στο πρώτο μέρος), καθώς αρκετά κομμάτια τους βασίζονται σε κλασικές ιστορίες του Howard, και ειδικά ο δίσκος ...And Rome Shall Fall. Είναι χαρακτηριστικά τα κομμάτια By This Axe I Rule (ιστορία του Kull), ...And Rome Shall Fall και Finder of the Black Stone (από ιστορία του Bran Mak Morn), People of the Dark Circle (το οποίο είναι βέβαια κατ'όνομα μόνο εμπευσμένο από την ιστορία του Conan, αλλά θεματικά έχει να κάνει με Lovecraft).
Από τον Bran Mak Morn επνεύστηκαν και οι Ιταλοί speed/power Rosae Crucis, οι οποίοι αφιέρωσαν έναν ολόκληρο concept δίσκο, Worms of the Earth (2003), στην ομώνυμη κλασική ιστορία του Howard. Από την άλλη, το ομώνυμο EP των συμπατριωτών τους, Jotenheim, περιείχε δύο tributes - το Hyborian Dreams (διασκευή του Theology/Civilization από τη μουσική του Πολυδούρη για τη ταινία) και μια διασκευή του Queen of the Black Coast των Manilla Road.
Οι επίσης Ιταλοί Assedium με το αρκετά δυνατό Cimmerian Steel από το Rise of the Warlords (2006), αναφέρονται στην ιστορία Hour of the Dragon. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό τους που δείχνει πως έχουν πάθος γι αυτό που κάνουν είναι πως τα liner notes στο βιβλιαράκι του CD περιέχουν κάποια κείμενα σχετικά με τις σκέψεις τους πίσω από κάθε ένα από τα κομμάτια που περιέχονται στο δίσκο, και φυσικά δεν παραλείπουν να αναφέρουν την αγάπη τους για τον Howard.
 |
| Click to Enlarge |
Για να επιστρέψουμε για λίγο στις αναφορές από την ταινία, ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια είναι σχετικά πρόσφατο (2008), ο ήχος του όμως σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή: The Conan Saga από τους Αυστραλούς Knightmare (από το EP, Unholy).
Στην ταινία επίσης αναφέρονται και οι Battlerage από τη Χιλή με το Cult of Doom (από το Steel Supremacy, 2004), όπως και οι Ελληνοκύπριοι Solitary Sabred, οι οποίοι χρησιμοποιούν τον κλασικό πρόλογο από τα Χρονικά των Νεμέδιων στην εισαγωγή του Avengers of Set (η οποία έχει φυσικά τίτλο Anvil of Crom).
Επίσης, δύο μπάντες με μεγάλη αγάπη στον Howard, οι οποίες έχτισαν σχεδόν το μισό (και βάλε) υλικό τους πάνω στις ιστορίες του, είναι και οι Ironsword (Ισπανία) και οι Hyborian Steel (ΗΠΑ). Οι δεύτεροι βέβαια πήραν και το ίδιο το όνομά τους από την εποχή του Conan. Οι Ironsword αναφέρθηκαν τόσο στις ιστορίες του Howard (Dragons of the Sea - σχετικά με την Βασίλισσα της Μαύρης Ακτής), όσο και στη ταινία (Cimmeria), όπως επίσης και αρκετά κομμάτια τους εξιστορούν επεισόδια από τις διάφορες ιστορίες της Υβοριανής εποχής (The Wench).
Κλείνουμε το δεύτερο μέρος με μια ενδιαφέρουσα περίπτωση - τους Ιταλούς Domine. Αξιόλογη μπάντα, οι Domine ασχολήθηκαν κυρίως με τα γραπτά του Moorcock και τον Elric, αλλά το Emperor of the Black Runes (2004) περιείχε το δεκάλεπτο Aquilonian Suite, το οποίο περιέχει αυτούσια μουσικά θέματα του Πολυδούρη, και φυσικά αναφέρεται στον Conan.
Εδώ βάζουμε μια ακόμη άνω τελεία - ίσως η έκταση φαίνεται υπερβολική, αλλά προτιμήσαμε να αποφύγουμε μια σκέτη καταγραφή από ονόματα και τίτλους. Τις επόμενες μέρες θα κλείσουμε με το τρίτο και τελευταίο μέρος (με τίτλο Riders of Doom - σίγουρα μπορεί να μαντέψει κάποιος τους ήχους με τους οποίους ασχολείται), αλλά όλοι ξέρουμε πως όσο και να ψάξεις ένα θέμα, μα τον Κρομ, ποτέ δεν μπορείς να το εξαντλήσεις!
0 comments:
Post a Comment