Οι Cinderella θεωρούνται ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα του Glam Metal των 80s, έχοντας στο ενεργητικό τους hard rock κομματάρες με ποιότητα και ουσία που ξεπερνάνε κατά πολύ τα όρια του γραφικού image της εποχής εκείνης (απλά, δείτε το εξώφυλλο του πρώτου δίσκου τους!) ενώ και η ιστορία τους θυμίζει την ιστορία του γνωστού παραμυθιού από το οποίο δανείστηκαν το όνομά τους.
Όπως η Σταχτοπούτα του παραμυθιού ξεκίνησε ταπεινά, έτσι και ο δρόμος των Cinderella άνοιξε όταν τους άκουσε o Bon Jovi, ενώ έπαιζαν σε ένα μπαρ το 1985, και ειδοποίησε το στέλεχος της Polygram Records που ανακάλυψε και τον ίδιο. Η μπάντα είχε ήδη στείλει demo της εκεί συναντώντας την απόρριψη, ο Bon Jovi όμως επέμεινε για την live ποιότητά τους και έτσι μετά από κάποιο δοκιμαστικό διάστημα, και έχοντας κάνει κάποιες νέες ηχογραφήσεις, οι Cinderella υπέγραψαν συμβόλαιο με την εταιρία.
Όλα είχαν ξεκινήσει χρόνια νωρίτερα, με τον τραγουδιστή Tom Keifer να παίζει σε μπάντες διασκευών στην περιοχή της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ, μέσα σε συνθήκες φτώχειας με τη μέρα να δουλεύει και το βράδι να προβάρει και να παίζει. Το 1985 εγκαταστάθηκε στη Φιλαδέλφεια οπότε και αποφάσισε παρέα με τον μπασίστα Eric Brittingham ότι αν ήθελαν να έχουν κάποιο μέλλον, θα έπρεπε να αφήσουν τις διασκευές από Sabbath και Zeppelin και να δημιουργήσουν ένα δικό τους ρεπερτόριο. Σιγά-σιγά έχτισαν ένα μικρό όνομα, μέχρι τη στιγμή που τους ανακάλυψε ο Bon Jovi και τα υπόλοιπα είναι, όπως λέει και το κλισέ, ιστορία.
Το ντεμπούτο τους, μια συλλογή από δυνατά rock κομμάτια σε κλασικό glam ύφος συνδυασμένα με κάποιες μπαλάντες, κυκλοφόρησε το 1986 με τίτλο Night Songs. Η τρομερή επιτυχία του (2 εκ. αντίτυπα πουλήθηκαν στις ΗΠΑ μέσα στις πρώτες 12 μέρες) εξέπληξε τους πάντες, η "Σταχτοπούτα" ήταν πλέον βασίλισσα. Η κυκλοφορία του άλμπουμ συνοδεύτηκε από προβολή βίντεο του υλικού τους από το MTV, ενώ η μπάντα έπαιξε support στην τότε μεγάλη περιοδεία του Bon Jovi για το Slippery When Wet. Τα "Shake Me" και "Somebody Save Me" ήταν δύο από τα σινγλάκια του δίσκου, αλλά το πιο γνωστό είναι ίσως η συγκλονιστική μπαλάντα "Nobody's Fool", ένα υποβλητικό κομμάτι που άφησε εποχή.
Δυο χρόνια αργότερα η μπάντα απέδειξε την αξία της κυκλοφορώντας το Long Cold Winter, ένα άλμπουμ ακόμα καλύτερο με πιο ώριμο ύφος, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, με αρκετές blues rock επιρροές, το οποίο επίσης πούλησε 2 εκ. αντίτυπα μέχρι το τέλος της χρονιάς, και το οποίο έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τον επαγγελματικό τύπο της εποχής. Το Gypsy Road είναι από τους ύμνους της μπάντας, όπως και τα The Last Mile και Coming Home, ενώ η μπαλάντα You Don't Know What You Got (Till It's Gone) είναι ίσως το πιο γνωστό τους κομμάτι. Με το άλμπουμ αυτό η μπάντα έδειξε ότι άρχισε να απομακρύνεται από το Glam Metal, αποκτώντας ενα πιο κλασικό rock ύφος, πράγμα που αντανακλάται ακόμα και στο πιο λιτό (ολόλευκο με λογότυπο) εξώφυλλο.
Η απομάκρυνση αυτή από το Glam Metal έγινε σχεδόν πλήρης με το Heartbreak Station του 1990, ένα άλμπουμ λιγότερο εμπορικό σε σχέση με τους προκατόχους του (1 εκ. αντίτυπα μέχρι το τέλος του 1991) αλλά πιο ποιοτικό και ίσως το καλύτερό τους. Σε σινγκλ κυκλοφόρησαν τα Shelter Me, The More Things Change καθώς και το ομώνυμο του δίσκου.
Περίπου την ίδια εποχή και, με βάση δικά του λόγια, εντελώς ξαφνικά, ο τραγουδιστής της μπάντας Tom Keifer συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί πια να τραγουδήσει, και μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία εξετάσεων και επισκέψεων σε ειδικούς, βρέθηκε ότι υπέφερε από μια σπάνια περίπτωση παράλυσης των φωνητικών χορδών. Χρειάστηκαν περίπου 3 χρόνια θεραπείας για να μπορέσουν να ηχογραφήσουν τον επόμενο δίσκο.
To Still Climbing (1994) ήταν ένα αξιόλογο άλμπουμ που ακολουθούσε τα blues-rock μονοπάτια του προηγούμενου, αλλά οι εποχές και τα γούστα του κοινού είχαν αλλάξει, και καθώς η προώθηση από εταιρία και MTV ήταν ελάχιστη, και παρόλο που κάποια κομμάτια προερχόταν από το OST της ταινίας Wayne's World (με πρωταγωνιστή τον Mike Myers), το άλμπουμ πέρασε σχεδόν απαρατήρητο και η μπάντα σταμάτησε για μερικά χρόνια.
Με την κυκλοφορία της συλλογής Once Upon A... (1997) και ξεκινώντας από το 1998 η μπάντα ξεκίνησε κάποιες περιοδείες, ενώ στο μεταξύ υπέγραψε με τη Sony. Έπαιξαν σειρά συναυλιών το 2000 και το 2002 με τους Poison, ενώ στο μεταξύ ετοίμαζαν υλικό για καινούριο δίσκο. Νομικά προβλήματα ανέστειλαν την κυκλοφορία του, με τον απογοητευμένο Tom Keifer να μιλά για "σπατάλη χρόνου".
Το 2008 υπήρχαν σχέδια για περιοδεία της μπάντας με άλλα μεγάλα ονόματα του είδους όπως οι Warrant, αλλά τα προβλήματα με τη φωνή του Tom Keifer που επανεμφανίστηκαν, τα ματαίωσαν. Η τωρινή κατάσταση είναι αβέβαιη με τα υπόλοιπα μέλη να είναι απασχολημένα με τα project τους ενώ και ο ίδιος ο Keifer δεν έχει ακουστεί σε ότι αφορά τον προσωπικό του δίσκο. Με βάση δηλώσεις τους, πάντως, η μπάντα ποτέ δεν διαλύθηκε και υπάρχει πάντα διάθεση και σχέδια για περιοδείες και νέο άλμπουμ (το 2008 συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από το τελευταίο), όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Δισκογραφία
- 1986 - Night Songs
- 1988 - Long Cold Winter
- 1990 - Heartbreak Station
- 1994 - Still Climbing
Ζωντανά Άλμπουμ
- 1991 - Live Train to Heartbreak Station
- 1999 - Live at the Key Club
- 2004 - In Concert
- 2006 - Gypsy Road: Live
- 2006 - Extended Versions
- 2008 - Live
- 2008 - Nobody's Fool Live (Μόνο βινύλιο)
- 2009 - Live at the Mohegan Sun (επανέκδοση του Extended Versions με bonus tracks)
- 2009 - Authorized Bootleg: Live / Tokyo Dome - Tokyo, Japan Dec 31 1990
- 2011 - Caught In The Act (CD + DVD)
Συλλογές
- 1997 - Looking Back
- 1997 - Once Upon A...
- 2000 - 20th Century Masters - The Millennium Collection: The Best of Cinderella
- 2002 - Winning Combinations (split δίσκος με τους L.A. Guns)
- 2005 - Rocked, Wired & Bluesed: The Greatest Hits
- 2006 - Gold
- 2008 - Best Ballads
