Πάμε λίγο (ξανά) στα προσφιλή, αλλά ποτέ τόσο γνώριμα όσο θα θέλαμε, λημέρια του NWOBHM (τα οποία θα είναι για πάντα χρυσωρυχείο) και στους Vardis.
Δημιουργήθηκαν το 1977 από τον Steve Zodiac (κιθάρα, φωνή) στο Wakefield του δυτικού Yorkshire μαζί με τους Alan Selway (μπάσο) και Gary Pearson (τύμπανα), και αρχικά λεγόταν Quo Vardis (από το Quo Vadis, όσοι έχουν διαβάσει Αστερίξ ξέρουν τι σημαίνει!) Στην πορεία στη θέση του μπάσου ο Selway αντικαταστάθηκε από τον Terry Horbury (Dirty Tricks).
Η μπάντα, έχοντας στο μεταξύ συντομέυσει το όνομά της σε Vardis, άρχισε να χτίζει τον μύθο της με πολύ ενεργητικά live (σύμφωνα με όσους τους έχουν δει, ο Zodiac ήταν γεννημένος performer), αλλά και με τον πρωτότυπο ήχο τους που συνδύαζε την αγάπη τους για το Rock n' Roll, το Glam Rock των 70s και το Heavy Metal. Ονόματα όπως οι Alice Cooper, T-Rex, The Faces, Chuck Berry και Hawkwind συνυπήρχαν στις επιρροές τους.
Το 1979 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο EP τους με τίτλο 100 MPH, το οποίο είχε την πρωτοτυπία πως αποτελούνταν αποκλειστικά από ζωντανές ηχογραφήσεις ("Χωρίς Overdubs!" διαφήμιζε και το εξώφυλλο). Λίγο αργότερα, το 1980, το κυκλοφόρησαν ως full-length με ακριβώς τον ίδιο τίτλο και περιεχόμενο, μαζί με κάποια single που είχαν κυκλοφορήσει στο μεσοδιάστημα, τα If I Were King και Let's Go. Ο δίσκος θεωρείται από τα καλύτερα ντεμπούτα εκείνης της εποχής, και η αναγνώριση που έτυχε από την τότε σκηνή έβαλε τη μπάντα μαζί με ονόματα όπως Motorhead, Riot και Ozzy Osbourne στο Heavy Metal Holocaust φεστιβάλ το 1981.
Το εξίσου δυνατό The World's Insane (1981) είχε την πρωτοτυπία πως περιείχε ήχους από αυθεντικές γκαϊντες (στο Police Patrol), πολλά-πολλά χρόνια πριν το κάνουν οι Grave Digger στο Tunes of War, όπως και μια πολύ καλή διασκευή στο Silver Machine των Hawkwind.
Δημιουργήθηκαν το 1977 από τον Steve Zodiac (κιθάρα, φωνή) στο Wakefield του δυτικού Yorkshire μαζί με τους Alan Selway (μπάσο) και Gary Pearson (τύμπανα), και αρχικά λεγόταν Quo Vardis (από το Quo Vadis, όσοι έχουν διαβάσει Αστερίξ ξέρουν τι σημαίνει!) Στην πορεία στη θέση του μπάσου ο Selway αντικαταστάθηκε από τον Terry Horbury (Dirty Tricks).
Η μπάντα, έχοντας στο μεταξύ συντομέυσει το όνομά της σε Vardis, άρχισε να χτίζει τον μύθο της με πολύ ενεργητικά live (σύμφωνα με όσους τους έχουν δει, ο Zodiac ήταν γεννημένος performer), αλλά και με τον πρωτότυπο ήχο τους που συνδύαζε την αγάπη τους για το Rock n' Roll, το Glam Rock των 70s και το Heavy Metal. Ονόματα όπως οι Alice Cooper, T-Rex, The Faces, Chuck Berry και Hawkwind συνυπήρχαν στις επιρροές τους.
Το 1979 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο EP τους με τίτλο 100 MPH, το οποίο είχε την πρωτοτυπία πως αποτελούνταν αποκλειστικά από ζωντανές ηχογραφήσεις ("Χωρίς Overdubs!" διαφήμιζε και το εξώφυλλο). Λίγο αργότερα, το 1980, το κυκλοφόρησαν ως full-length με ακριβώς τον ίδιο τίτλο και περιεχόμενο, μαζί με κάποια single που είχαν κυκλοφορήσει στο μεσοδιάστημα, τα If I Were King και Let's Go. Ο δίσκος θεωρείται από τα καλύτερα ντεμπούτα εκείνης της εποχής, και η αναγνώριση που έτυχε από την τότε σκηνή έβαλε τη μπάντα μαζί με ονόματα όπως Motorhead, Riot και Ozzy Osbourne στο Heavy Metal Holocaust φεστιβάλ το 1981.
Το εξίσου δυνατό The World's Insane (1981) είχε την πρωτοτυπία πως περιείχε ήχους από αυθεντικές γκαϊντες (στο Police Patrol), πολλά-πολλά χρόνια πριν το κάνουν οι Grave Digger στο Tunes of War, όπως και μια πολύ καλή διασκευή στο Silver Machine των Hawkwind.
Τελευταίες κυκλοφορίες της σχετικά σύντομης πορείας τους ήταν το Quo Vardis (1982), The Lion's Share (1983) και Vigilante (1986). Η μπάντα διαλύθηκε οριστικά στα μέσα των 80s λόγω εντάσεων, κατα τα λεγόμενα, του Steve Zodiac με την μουσική βιομηχανία (γνωρίζοντας πόσο μαλάκες ήταν πάντα οι τελευταίοι, ποιος να είχε δίκιο άραγε). Παρά της "cult" όμως φύσης τους, καθώς οι Vardis παραμένουν μπάντα για σχετικά λίγους, ο μύθος τους δεν έσβησε ποτέ και θεωρούνται από τις πιο επιδραστικές μπάντες της εποχής. Δεν μπορείς να μη σκεφτείς πως μια ακόμη μπάντα σταμάτησε, χωρίς να έχει φτάσει σχεδόν στη μέση όσων θα μπορούσε να κάνει.
Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει μόνο δύο compilation CD που περιέχουν αρκετό από το υλικό τους (The Best of Vardis - 1997 και The World's Gone Mad: Best of Vardis - 2002).
Μετά την διάλυση της μπάντας ο Steve Zodiac άφησε τη σκηνή πίσω του και ασχολήθηκε ως επαγγελματίας ήχου με την παραγωγή και το θέατρο.
Δισκογραφία (αποσπασματική, μόνο full length)
- 1979 - 100 M.P.H. EP
- 1980 - 100 M.P.H. LP
- 1981 - The World's Insane LP
- 1982 - Quo Vardis LP
- 1983 - The Lion's Share
- 1986 - Vigilante EP
- 1997 - The Best of Quo Vardis CD
- 2002 - The World's Gone Mad: The Best of Quo Vardis CD
5 comments:
Αθανατη Βρεττανια.Αν κι οι εν λογω ηταν λιγο sui generis κατασταση,δεν παυουν να ειναι γοητευτικοτατοι.
Δωσε Νwobhm στο λαο.
Οι sui generis δεν εκπλήσσουν πάντα ευχάριστα; :)
Εννοειται,my dear.Απλα ελεγα οτι η ταμπελα NWOBHM παντα επεφτε λιγο ως πολυ αταιριαστα στους Vardis(ομοιως στους Handsome Beasts,ή στους Jameson Raid π.χ.).Τες πα,εμεις τους αγαπησαμε γι αυτο που ηταν κι οχι για το πως τους περεγραφαν τιποτα Αρχικα.
...''περΙεγραφαν'',γαμω την ορθογραφια μου
:)
Μπορείς να πεις πως οι ταμπέλες στη μουσική είναι μερικές φορές χρήσιμες απλά σαν "χάρτης". Απο κει και πέρα ο ίδιος ο ήχος λέει τι ακριβώς είναι :)
Post a Comment