Η Ελβετία είναι γνωστή για πολλά πράγματα (με κλισέ αρχίσαμε...), όχι μόνο για τυριά, σοκολάτες και ρολόγια ακριβείας, αλλά κυρίως για τις πολυθρύλητες τράπεζες (συνεχίζει το κλισέ) που έχουν αποκτήσει μυθικό status από τα διαφόρων ειδών λαμόγια που φυλάσσουν τα κλοπιμαία τους εκεί, ακριβώς όπως ο Εκατόνταρχος είχε κρυμμένα τα "αναμνηστικά" (=κλεμμένα αρχαία) από την Αίγυπτο στην θυρίδα που έτυχε να κρυφτεί ο Αστερίξ και ο Οβελίξ.


Ευτυχώς όμως είναι γνωστή και για σχετικά λίγες, αλλά καλές, μπάντες του hard'n heavy. Έχουμε βαρεθεί να γράφουμε και για τους παραγνωρισμένους China που υπάρχουν εδώ και μια εικοσαετία (ίσως να ήταν άτυχη και η επιλογή του ονόματός τους, αν σκεφτείς τους διάφορους συνειρμούς που προκαλεί η λέξη - αν και εκείνοι μάλλον είχαν τον αρχαίο πολιτισμό της Κίνας στο μυαλό τους). Εκτός από τους πρωτοπόρους του σκληρού ήχου Celtic Frost, που είναι επίσης ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα των 80s (η ιστορία των οποίων όμως ξεφεύγει από τα όρια ενός blog αφιερωμένου κυρίως στο κλασικό hard rock και metal, αν εξαιρέσεις βέβαια τον δικό τους "glam" δίσκο, Cold Lake, το οποίο όμως θεωρείται αχαρακτήριστο και είναι σαν να ακούς thrash/death από τους Guns'n Roses), μια από τις μεγαλύτερες εξαγώγιμες μπάντες της χώρας είναι και οι Krokus.



Οι Krokus είναι φυσικά η ευρωπαϊκή απάντηση στους AC/DC! Εντάξει, κανένας δεν είναι σαν τους AC/DC και αυτό ίσως ακούγεται προσβολή τόσο για τους μεν, καθώς οι AC/DC είναι απλά η πιο ιδιαίτερη περίπτωση υπερ-επιτυχημένης μπάντας που έχει υπάρξει ποτέ, όσο και για τους δε, καθώς οι Ελβετοί είχαν πάντα τη δική τους ταυτότητα και δεν ήταν ποτέ μια ξερή απομίμηση - αλλά το θέμα είναι ότι τους θυμίζουν πολύ!

Οι Krokus δημιουργήθηκαν το 1974 παίζοντας αρχικά prog rock στο ύφος των Yes, και είχαν μια σχετική επιτυχία στην χώρα τους. Ο Chris von Rohr (μπάσο), ο κιθαρίστας Fernando von Arb και ο drummer Freddy Futig (με το παρατσούκλι Steady=σταθερός) είναι το μόνα από τα αρχικά μέλη της 70s περιόδου της μπάντας που έμειναν σταθερα για το μεγαλύτερο μέρος της πορείας τους μέχρι και σήμερα. Μπορεί κάποιος να πει πως "κανονική" αφετηρία των Krokus όπως τους ξέρουμε είναι η είσοδος του Marc Storace στη θέση του τραγουδιστή το 1980, η οποία συνοδεύτηκε και από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου που τους έκανε ευρύτερα γνωστούς, το Metal Rendez-Vous (1980). Την εποχή εκείνη το metal γνώριζε μια νέα άνθηση στην πατρίδα του τη Βρετανία, και οι Krokus εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία με το να παίξουν στο φεστιβάλ του Reading.


Οι επόμενος δίσκος τους Hardware (1981) συνέχισε την ανοδική πορεία, ενώ σημαντικός σταθμός στο One Vice At A Time (1982) ήταν η προσθήκη του κιθαρίστα Mark Kohler. Με μερικά κλασικά κομμάτια όπως το "Long Stick Goes Boom" και την διασκευή του American Woman (των Guess Who) ο δίσκος Ο Chris von Rohr περιέγραψε εκείνη την εποχή το άλμπουμ ως "ο δίσκος που δεν έκαναν οι AC/DC", ίσως άτυχο σχόλιο καθώς δεν ήταν και λίγοι όσοι τους θεωρούσαν ως μια αντιγραφή των Αυστραλών. Η δημοτικότητά τους σε Ευρώπη, βέβαια, συνεχώς αυξανόταν, ενώ δεν αργούσε η στιγμή να "χτυπήσουν" και την αγορά της Αμερικής. Η σύνθεση περίπου της εποχής αυτής με τους Chris Von Rohr (μπάσο), Marc Storace (φωνητικά) τους Fernando Von Arb και Mark Kohler στις κιθάρες είναι και η πιο κλασική, και εκείνη του πρόσφατου reunion.



Το Headhunter (1983) ήταν ο πιο επιτυχημένος εμπορικά δίσκος τους μέχρι στιγμής, έγινε πλατινένιος στις ΗΠΑ, ενώ και ποιοτικά θεωρείται από τους καλύτερούς τους. Κλασική είναι και η μπαλάντα "Screaming in the Night", ενώ το βίντεο παίχτηκε πολύ από το MTV. Το βίντεο είναι cult στον υπερθετικό βαθμό θυμίζοντας κάτι από μεταποκαλυπτικό sexploitation με διασταύρωση Conan, Gwendoline και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς (μα τι κάπνιζαν τότε;).


Όπως και άλλες μπάντες που βρέθηκαν σε παρόμοια θέση με μεγάλη επιτυχία, οι Krokus δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τις μαλακίες. Σ'αυτό όμως δεν φταίνε τόσο οι ίδιοι, όσο οι πιέσεις της εταιρίας τους, Arista Records. Οι επόμενοι δίσκοι τους βρήκαν να εγκαταλείπουν τον πιο "τραχύ" AC/DC ήχο που είχαν μέχρι τότε για κάτι πιο εμπορικό και γυαλισμένο, όχι κάτι που είναι απαραίτητα κακό, αλλά ίσως σε αυτούς δεν ταίριαζε. Σε συνδυασμό και με την εποχώρηση του Rohr, η μπάντα δεν βρέθηκε στα καλύτερά της. Tο Blitz (1984) ήταν σχετικά αποδεκτό και κατάφερε να γίνει χρυσό στην Αμερική, αλλά με το αχαρακτήριστο Change of Address (1986) θεωρήθηκε ότι είχαν ξεφύγει πολύ και ίσως είναι ο χειρότερος δίσκος τους. Με την αποτυχία του, οι Krokus αποφάσισαν να χωρίσουν τους δρόμους τους με την Arista, κυκλοφορώντας ένα τελευταίο δίσκο στην εταιρία, ένα καλό live με απαίσιο εξώφυλλο, το Alive & Screamin' (1986).


Το Heart Attack (1988) κυκλοφόρησε με νέα εταιρία την MCA και τους Krokus να έχουν περισσότερο έλεγχο στις επιλογές τους, ενώ ήταν μεγάλο συν και η επιστροφή του Rohr. Το Heart Attack ήταν όνομα και πράγμα, μια καθαρόαιμη metal "επίθεση" που ήθελε να σβήσει από τη μνήμη τα μαγειρέματα που προηγήθηκαν, ένας δίσκος που σε κάνει να συγκρίνεις τους Krokus περισσότερο με Judas Priest και Accept παρά με AC/DC. Ήταν σαν οι Krokus να ήθελαν να κάνουν, εκτός από μια επιστροφή, και μια δήλωση (και το αρχικό κομμάτι "Everybody Rocks" τα λέει όλα). Βέβαια, εμπορικά η μπάντα ποτέ δεν επέστρεψε στα μεγέθη του Headhunter, αλλά κέρδισαν σε respect.


Παρόλα αυτά, η μπάντα βρέθηκε σε κατάσταση ημι-διάλυσης την περίοδο αυτή (τα έχουμε ξαναπεί και για ττις αρχές των 90s), και για τον επόμενο δίσκο ο μόνος που είχε μείνει ήταν ο Fernando Von Arb. Το Stampede (1990) βέβαια δεν είναι σε καμμία περίπτωση άσχημος δίσκος, αλλά είναι (περίπου) σαν να έχεις δίσκο των Iron Maiden με τον Steve Harris και τέσσερις καινούριους. Και καλά να ακούγεται το άλμπουμ, απλά δεν είναι το ίδιο.

Ο Marc Storace την περίοδο αυτή κινήθηκε ως σόλο μουσικός, κυκλοφόρησε το Blue Album (1991) και συνεργάστηκε με τους China για μια live περιοδεία το 1993. Με μέλη των China (τους κιθαρίστες Freddy Lawrence και Claudio Matteo) δημιούργησε τους Acoustical Mountain, μια καθαρά live μπάντα που έπαιζε διασκευές κλασικών κομματιών από το παρελθόν.


Το 1995 η κλασική σύνθεση (χωρίς τον Rohr) επανενώθηκε κυκλοφορώντας και το To Rock Or Not To Be (1995) (θυμίζουν AC/DC και οι τίτλοι τους), με αξιόλογη επιτυχία. Βέβαια, αυτό δεν κράτησε για πολύ, και στο μέτριο Round 13 (1999) ο μόνος που υπήρχε ήταν πάλι σταθερά ο Fernando Von Arb, αλλά για το Rock the Block (2003) (πάλι η λέξη rock τον τίτλο!) επέστρεψε και ο Storace. Από την άλλη, στο Hellraiser (2006) ήταν η πρώτη φορά που ο Von Arb, ο οποίος ήταν στην ουσία το βασικό μέλος που κράτησε το όνομα Krokus όλα αυτά τα χρόνια, δεν μπόρεσε να συμμετέχει στη μπάντα (για λόγους υγείας).


Το φθινόπωρο του 2007 επιτέλους είδε μια επανένωση των περισσότερων από τα βασικά μέλη για μια εφάνιση στην Ελβετική τηλεόραση όπου έπαιξαν ένα medley κλασικών κομματιών ("Tokyo Nights", "Bedside Radio", "Heartstrokes"), κάτι που οδήγησε στη reunion συναυλία το καλοκαίρι του 2008. Τελικά η μπάντα επανενώθηκε και επίσημα, και το Hoodoo (2010) είναι ίσως ο καλύτερος δίσκος τους εδώ και χρόνια.

Μια ιστορία με σκαμπανεβάσματα και σχεδόν την κατάρα του "ποτέ δεν μπορούμε να μαζευτούμε όλοι μαζί", αλλά όπως και πολλά άλλα κλασικά ονόματα, η "εποχή της Νοσταλγίας" όπως θα μπορούσε κάποιος να αποκαλέσει την περίοδο από το 2000 μέχρι τώρα κατάφερε να τους επανενώσει. Η νοσταλγία, βέβαια, χωρίς δημιουργία και αναζήτηση του καινούριου είναι στείρα, αλλά αυτό δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα των επανενωμένων hard rockers - τόσοι το έχουν δείξει, και όσοι διαφωνούν είναι απλά κακοί ή έχουν γίνει, όπως κάποιοι άλλοι το θέλουν, cyborgs. Γιατί όποιος θεωρεί "παλιακό" ότι υπάρχει πριν από το 2000, τί είναι;

Δισκογραφία:

• 1976 - Krokus
• 1977 - To You All
• 1978 - Painkiller / Pay It In Metal)
• 1980 - Metal Rendez-vous
• 1981 - Hardware
• 1982 - One Vice at a Time
• 1983 - Headhunter
• 1984 - The Blitz
• 1986 - Change of Address
• 1988 - Heart Attack
• 1990 - Stampede
• 1995 - To Rock or Not To Be
• 1999 - Round 13
• 2003 - Rock the Block
• 2006 - Hellraiser
• 2010 - Hoodoo

Live Albums

• 1986 - Alive & Srcreamin'
• 2004 - Fire and Gasoline CD/DVD
• 2004 - Live at Montreaux Jass Festival DVD

Συλλογές

• 1980 - Early Days '75-'78
• 1989 - Stayed Awake All Night - The Best
• 1993 - The Dirty Dozen
• 2000 - Definitive Collection
• 2000 - The Collection
• 2000 - Best of
• 2003 - Long Stick Goes Boom: The Anthology

VHS & DVD

• 1985 - The Video Blitz (VHS)
• 2004 - As Long As We Live