Οι White Lion, μια λιγότερο γνωστή αλλά θρυλική glam μπάντα, κυκλοφόρησε κάποιους σημαντικούς δίσκους και γνώρισε σχετική επιτυχία στη δεκαετία του 1980 έως και το 1991 οπότε και διαλύθηκε, ενώ σχετικά πρόσφατα αναγεννήθηκε, με τον Mike Tramp να είναι το μοναδικό μέλος από την αυθεντική της σύνθεση.
Το συγκρότημα γεννήθηκε το 1982 στη Νέα Υόρκη από το Δανό τραγουδιστή Mike Tramp και τον κιθαρίστα από το Μπρούκλυν Vitto Bratta, οι οποίοι και αποτέλεσαν τα βασικά μέλη της "κλασικής" σύνθεσης μέχρι και το 1991. Με την προσθήκη δύο μελών στο μπάσο και στα τύμπανα πήραν το 1983 το όνομα "Λευκό Λιοντάρι" από ένα πανέμορφο (όσο και σπάνιο) είδος ζώου της Αφρικής, και ηχογράφησαν για την Electra το ντεμπούτο τους Fight To Survive (1983).
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι τελευταίοι τους δίσκοι είναι υποδεέστεροι, απλά είναι ίσως λίγο πιο εκλεκτικοί και ξεφεύγουν από τα στερεότυπα του είδους, πράγμα που έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την ελευθερία που τους δόθηκε σε ότι αφορά τη μουσική τους κατεύθυνση. Είναι χαρακτηριστικό τους το ότι σε κάποια κομμάτια, και σε αντίθεση με τα καθιερωμένα κλισέ του Glam Metal για sex/drugs/rock'n'roll, καταπιάνονται με στίχους κοινωνικοπολιτικού σχολιασμού (Cry for Freedom, Rainbow Warrior, Broken Home κ.α.)
Λίγο μετα από την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου και κατά τη διάρκεια της συναυλιακής του προώθησης υπήρξαν διαφωνίες και αλλαγές μελών, πράγμα σίγουρα όχι άσχετο με την μέτρια εμπορική του επιτυχία, με συνέπεια την απόφαση των Tramp και Bratta να διαλύσουν το μαγαζί. Το τελευταίο show παίχτηκε το Σεπτέμβριο του 1991.
Ο τίτλος υπήρξε ίσως ειρωνικός καθότι το ηχογράφημα δεν άρεσε στην εταιρία, η οποία έσπασε το συμβόλαιό τους, και η μπάντα όντως πάλεψε για να επιβιώσει με αλλαγές μελών και ψάχνοντας νέο label, εως ότου η RCA κυκλοφόρησε το άλμπουμ τους στην Ιαπωνία, ένα χρόνο αργότερα. Στην Αμερική κυκλοφόρησε μόλις το 1985 από την μικρή ανεξάρτητη Grand Slamm Records, η οποία σύντομα χρεωκόπησε.
Το 1986 η μπάντα έκανε ένα σύντομο πέρασμα στην ταινία The Money Pit με τον Tom Hanks, με την συμμετοχή ενός "φανταστικού" (ανύπαρκτου) μέλους θηλυκού γένους!
Ο δρόμος της επιτυχίας άνοιξε πραγματικά το 1987 όταν τους υπέγραψε η Atlantic (η οποία κατά ειρωνική σύμπτωση ανήκε στην Warner, όπως και η Eletra) και κυκλοφόρησαν το Pride (1987). Η κυκλοφορία του συνοδεύτηκε από περιοδείες της μπάντας διάρκειας ενάμιση χρόνου μαζί με μεγαθήρια όπως οι AC/DC, ο Ozzy, οι Aerosmith και οι Kiss, οι οποίες βοήθησαν πολύ στην πορεία του δίσκου και στο να ακουστεί το όνομά τους, με τόσο το άλμπουμ όσο και το σινγκλ "Wait" να πιάνουν καλές θέσεις στα chart. Την ίδια χρονιά (1988) μαγνητοσκόπησαν και ένα show στο Ritz της Νέας Υόρκης, το οποίο προβλήθηκε στο MTV.
Δύο άλλα σινγκλ του δίσκου ακολούθησαν, τα "Tell Me" και η ακουστική μπαλάντα "When The Children Cry", με το δεύτερο να γνωρίζει τεράστια απήχηση και συνεχή προβολή στο MTV, με συνέπεια να εκτοξεύει τις πωλήσεις του δίσκου στα 2 εκ. αντίτυπα.
Το Big Game (1989) παρόλο που έγινε χρυσό με 1 εκ. αντίτυπα δεν κατάφερε να επαναλάβει την επιτυχία του Pride, ενώ το Mane Attraction (1991) βρέθηκε στην εποχή που τα γούστα του κοινού και η μουσική βιομηχανία είχαν αρχίσει να απομακρύνονται από το Hard Rock / Metal και να κατευθύνονται σε πιο grunge μονοπάτια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι τελευταίοι τους δίσκοι είναι υποδεέστεροι, απλά είναι ίσως λίγο πιο εκλεκτικοί και ξεφεύγουν από τα στερεότυπα του είδους, πράγμα που έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την ελευθερία που τους δόθηκε σε ότι αφορά τη μουσική τους κατεύθυνση. Είναι χαρακτηριστικό τους το ότι σε κάποια κομμάτια, και σε αντίθεση με τα καθιερωμένα κλισέ του Glam Metal για sex/drugs/rock'n'roll, καταπιάνονται με στίχους κοινωνικοπολιτικού σχολιασμού (Cry for Freedom, Rainbow Warrior, Broken Home κ.α.)
Λίγο μετα από την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου και κατά τη διάρκεια της συναυλιακής του προώθησης υπήρξαν διαφωνίες και αλλαγές μελών, πράγμα σίγουρα όχι άσχετο με την μέτρια εμπορική του επιτυχία, με συνέπεια την απόφαση των Tramp και Bratta να διαλύσουν το μαγαζί. Το τελευταίο show παίχτηκε το Σεπτέμβριο του 1991.
Το 1999 ο Mike Tramp, παρέα με μερικούς μουσικούς, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε με δική του πρωτοβουλία το Remembering White Lion - Featuring Mike Tramp το οποίο περιείχε κλασικά κομμάτια της μπάντας από τους 4 δίσκους σε νέες εκτελέσεις, ενώ το 2003 ανακοίνωσε επίσημα ένα reunion. Η δήλωσή του διαψεύστηκε από τα άλλα αυθεντικά μέλη, και έτσι, έχοντας ήδη κλείσει θέση σε Ευρωπαϊκά φεστιβάλ, προσπάθησε να δημιουργήσει τους "Νέους" White Lion χρησιμοποιώντας διάφορα παλιά μέλη. Δικαστικές κινήσεις ακολούθησαν και το όλο σχέδιο ναυάγησε.
Μερικά χρόνια μετά, το 2005, και έχοντας τακτοποιήσει τα νομικά ζητήματα, ο Tramp μάζεψε κάποιους νεότερους μουσικούς δημιουργώντας τους Mike Tramp's White Lion περιοδεύοντας σε Αμερική και Ευρώπη, ενώ κυκλοφόρησε και το live Rocking the USA (2005).
Κάποια νομικά προβλήματα με τα προηγούμενα μέλη εξακολούθησαν να υπάρχουν, αλλά η σύνθεση του Tramp συνέχισε να είναι δραστήρια ως White Lion , παίζοντας μαζί με Glam θρύλους όπως τους Ratt και τους Quite Riot το 2007 και κυκλοφορώντας μια "οριστική" συλλογή με τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας (The Definitive Rock Collection - 2007) καθώς και τον πρώτο καινούριο δίσκο εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια (από το Mane Attraction του 1991), το Return of the Pride (2008).
Ο Tramp και η μπάντα του εξακολουθούν να παραμένουν συναυλιακά και δισκογραφικά δραστήριοι, με μια επανένωση της αυθεντικής σύνθεσης να φαντάζει σχεδόν αδύνατη στις δεδομένες συνθήκες.
Δισκογραφία (Δίσκοι):Μερικά χρόνια μετά, το 2005, και έχοντας τακτοποιήσει τα νομικά ζητήματα, ο Tramp μάζεψε κάποιους νεότερους μουσικούς δημιουργώντας τους Mike Tramp's White Lion περιοδεύοντας σε Αμερική και Ευρώπη, ενώ κυκλοφόρησε και το live Rocking the USA (2005).
Ο Tramp και η μπάντα του εξακολουθούν να παραμένουν συναυλιακά και δισκογραφικά δραστήριοι, με μια επανένωση της αυθεντικής σύνθεσης να φαντάζει σχεδόν αδύνατη στις δεδομένες συνθήκες.
1985 - Fight to Survive
1987 - Pride
1989 - Big Game
1991 - Mane Attraction
2008 - Return of the Pride
Δισκογραφία (Live - Συλλογές κλπ):
1992 - The Best of White Lion
1999 - Remembering White Lion (επανεκτελέσεις παλιών κομματιών)
2004 - Anthology 83-89
2005 - Rocking the USA (Live)
2007 - The Definitive Rock Collection [Best of]
1987 - Pride
1989 - Big Game
1991 - Mane Attraction
2008 - Return of the Pride
Δισκογραφία (Live - Συλλογές κλπ):
1992 - The Best of White Lion
1999 - Remembering White Lion (επανεκτελέσεις παλιών κομματιών)
2004 - Anthology 83-89
2005 - Rocking the USA (Live)
2007 - The Definitive Rock Collection [Best of]
0 comments:
Post a Comment