Ποδαρικό για νέα χρονιά με Κιμμέριο, γιατί όχι?
Σίγουρα δεν είναι τυχαία και η ημερομηνία, καθώς 22 Ιανουαρίου του 1906 είναι ημερομηνία γέννησης του Robert E. Howard.
Δεν υπάρχει άλλο soundtrack που να έχει τόσες πολλές φορές χαρακτηριστεί "metal" (στο συναίσθημα) χωρίς να έχει σχέση με το είδος, οπότε η (κατά τα φαινόμενα) "οριστική" έκδοση του soundtrack, που κυκλοφόρησε από την Intrada τον περασμένο Νοέμβριο, αξίζει αναφοράς.
Σίγουρα δεν είναι τυχαία και η ημερομηνία, καθώς 22 Ιανουαρίου του 1906 είναι ημερομηνία γέννησης του Robert E. Howard.
Δεν υπάρχει άλλο soundtrack που να έχει τόσες πολλές φορές χαρακτηριστεί "metal" (στο συναίσθημα) χωρίς να έχει σχέση με το είδος, οπότε η (κατά τα φαινόμενα) "οριστική" έκδοση του soundtrack, που κυκλοφόρησε από την Intrada τον περασμένο Νοέμβριο, αξίζει αναφοράς.
Η μουσική που έγραψε ο Πολυδούρης για την ταινία του Millius είχε ήδη κυκλοφορήσει σε τρεις κυρίως εκδόσεις (συν μία σε Live).
Πρώτο ήταν φυσικά το βινύλιο της MCA που συνόδευε την κυκλοφορία της ταινίας το 1982. Περιείχε 12 κομμάτια, και όπως τα περισσότερα soundtrack ήταν περισσότερο μια συλλογή από highlights (ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα της μουσικής βέβαια) παρά ολόκληρο το score. Κυρίως μείον η ποιότητα του ήχου. Ο περιορισμός στην έκταση τη μουσικής βέβαια οφείλεται και στη χωρητικότητα του βινυλίου - δεν μπορούσαν όλα τα soundtrack να κυκλοφορούν σε διπλό βινύλιο (όπως π.χ. το Star Wars του 1977). Φυσικά άρχιζε παραθέτοντας αυτούσια την εισαγωγική αφήγηση της ταινίας από τον Ιάπωνα ηθοποιό Mako.
Το βινύλιο αυτό επανεκδόθηκε σε CD από την Milan, και για πολλά-πολλά χρόνια ήταν η μοναδική έκδοση του score που ήταν ευρέως διαθέσιμη παντού (στην Ελλάδα ειδικά το έβρισκες παντού με το χαρακτηριστικό "budget" αυτοκολλητάκι και με μειωμένη τιμή στο τριχίλιαρο - άλλες εποχές..)
Σημαντικά βελτιωμένη ήταν η remastered και expanded έκδοση από την Varese Sarabande το 1992 (με σχεδόν ολόϊδιο εξώφυλλο - την αφίσα της ταινίας). Περιείχε μερικά χαρακτηριστικά cues όπως το "Death of Rexor", και κυρίως αρκετά πιο καθαρή ποιότητα ήχου. Μοναδικό μείον η απουσία της εισαγωγής από τον Mako.
Το CD της Varese βέβαια εξαντλήθηκε γρήγορα και ήδη προς τα τέλη των 90s ήταν δυσεύρετο και σχεδόν αδύνατο να το παραγγείλεις, ενώ το παλαιότερο της Milan ήταν διαθέσιμο παντού (στην εικονίτσα παρακάτω μια μικρή "δισκογραφία" της ταινίας).
Πρώτο ήταν φυσικά το βινύλιο της MCA που συνόδευε την κυκλοφορία της ταινίας το 1982. Περιείχε 12 κομμάτια, και όπως τα περισσότερα soundtrack ήταν περισσότερο μια συλλογή από highlights (ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα της μουσικής βέβαια) παρά ολόκληρο το score. Κυρίως μείον η ποιότητα του ήχου. Ο περιορισμός στην έκταση τη μουσικής βέβαια οφείλεται και στη χωρητικότητα του βινυλίου - δεν μπορούσαν όλα τα soundtrack να κυκλοφορούν σε διπλό βινύλιο (όπως π.χ. το Star Wars του 1977). Φυσικά άρχιζε παραθέτοντας αυτούσια την εισαγωγική αφήγηση της ταινίας από τον Ιάπωνα ηθοποιό Mako.
Το βινύλιο αυτό επανεκδόθηκε σε CD από την Milan, και για πολλά-πολλά χρόνια ήταν η μοναδική έκδοση του score που ήταν ευρέως διαθέσιμη παντού (στην Ελλάδα ειδικά το έβρισκες παντού με το χαρακτηριστικό "budget" αυτοκολλητάκι και με μειωμένη τιμή στο τριχίλιαρο - άλλες εποχές..)
Σημαντικά βελτιωμένη ήταν η remastered και expanded έκδοση από την Varese Sarabande το 1992 (με σχεδόν ολόϊδιο εξώφυλλο - την αφίσα της ταινίας). Περιείχε μερικά χαρακτηριστικά cues όπως το "Death of Rexor", και κυρίως αρκετά πιο καθαρή ποιότητα ήχου. Μοναδικό μείον η απουσία της εισαγωγής από τον Mako.
Το CD της Varese βέβαια εξαντλήθηκε γρήγορα και ήδη προς τα τέλη των 90s ήταν δυσεύρετο και σχεδόν αδύνατο να το παραγγείλεις, ενώ το παλαιότερο της Milan ήταν διαθέσιμο παντού (στην εικονίτσα παρακάτω μια μικρή "δισκογραφία" της ταινίας).
 |
| [Click to Enlarge] |
Τρίτη έκδοση ήταν η πρώτη κίνηση για πλήρη αποκατάσταση του score το 2010 από την Prometheus. Η Φιλαρμονική της Πράγας υπό την διεύθυνση του Nic Raine έδωσε ίσως την καλύτερη ερμηνεία κινηματογραφικής μουσικής στην καριέρα της, με επανηχογράφηση ολόκληρου του score από τις παρτιτούρες του Πολυδούρη. Η εκτέλεση της μουσικής διατηρούσε από την μία το πνεύμα του αυθεντικού και ήταν αυτομάτως οικεία σε όσους το άκουγαν από τότε που ήταν παιδιά, από την άλλη όμως ήταν διαφοροποιημένη σε αρκετά σημεία "κλειδιά" και σύμφωνα με τα liner notes του CD πιο κοντά στο πνεύμα των αρχικών προθέσεων του συνθέτη (ο οποίος είχε δηλώσει πως δεν ήταν 100% ικανοποιημένος από την αρχική ηχογράφηση του score για την ταινία). Η ποιότητα του ήχου ήταν φυσικά ότι πιο κορυφαίο μπορούσε να προσφέρει η τεχνολογία της εποχής, αλλά μοναδικό μείον ήταν το προφανές: ΔΕΝ ήταν η αυθεντική εκτέλεση όπως ακούγεται στην ταινία, η οποία με τις όποιες "ατέλειες" (ορατές κυρίως στους ειδικούς - όχι σε εμάς!) ήταν απλά ότι πιο επικό έχει ακουστεί ποτέ. Η ερμηνεία του Raine και της Πράγας ήταν μια κορυφαία, καταπληκτική εντύπωση, αλλά παρέμενε εντύπωση.
Στο ενδιάμεσο βέβαια σημαντικότατο γεγονός ήταν η ερμηνεία μεγάλου μέρος του score από την συμφωνική ορχήστρα της Ubeda στην Ισπανία, με διεύθυνση από τον ίδιο τον Πολυδούρη, η οποία κυκλοφόρησε σε ένα πλέον δυσεύρετο και σημαντικότατο DVD με τίτλο The Conan Symphony. Όσο και αν κάποιοι ίσως δεν δίνουν σημασία σε αυτά, είναι από τους live δίσκους που ΠΡΕΠΕΙ να ακούσεις. Η συναυλία έγινε το καλοκαίρι του 2006, λίγους μήνες μόλις προτού φύγει από την ζωή ο Πολυδούρης στις 8 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, και όσο και αν η ποιότητα του ήχου χάνει σε καθαρότητα, το συναίσθημα που βγάζει η ερμηνεία της μουσικής είναι απλά συγκλονιστικό - ειδικά η ερμηνεία του τελευταίου μέρους από το "Battle of the Mounds" είναι η πιο συναισθηματικά φορτισμένη, σε σύγκριση τόσο με την αυθεντική όσο και της Πράγας.
(Εύλογο ερώτημα ειναι το εξής: γιατί κανένας φορέας του ιθαγενούς "πολιτισμού" στην Ελλάδα προφανώς δεν έδειξε ενδιαφέρον και κάτι τέτοιο δεν έγινε και στην πατρίδα του συνθέτη;)
(To Funeral Pyre / Battle of the Mounds από το DVD, και το Battle of the Mounds συγχρονισμένο με την αντίστοιχη σκηνή της ταινίας)
Και φτάνουμε στο Νοέμβριο του 2012, όπου η Intrada μετά από αρκετούς μήνες προετοιμασίας κυκλοφόρησε ολόκληρο το score, με πλήρως remastered και επανεπεξεργασμένο (συγχωρήστε την άκυρη ορολογία!) τον ήχο, όπου η ποιότητα φτάνει σε νέα επίπεδα - είναι ακριβώς η ίδια μουσική που ακούγαμε από μικροί, παρουσιασμένη όμως με τρόπο που δεν έχει ακουστεί ούτε στο Blu Ray της ταινίας (ειδικά αν έχεις καλά ηχεία). Μοναδικό μείον: παραγγελίες μόνο από το site της εταιρίας και περιορισμένα αντίτυπα που εξαντλήθηκαν σχεδόν αμέσως.
Ας ακούσουμε λοιπόν λίγο μουσική... για όσους εξακολουθούν να "ονειρεύονται".
Στο ενδιάμεσο βέβαια σημαντικότατο γεγονός ήταν η ερμηνεία μεγάλου μέρος του score από την συμφωνική ορχήστρα της Ubeda στην Ισπανία, με διεύθυνση από τον ίδιο τον Πολυδούρη, η οποία κυκλοφόρησε σε ένα πλέον δυσεύρετο και σημαντικότατο DVD με τίτλο The Conan Symphony. Όσο και αν κάποιοι ίσως δεν δίνουν σημασία σε αυτά, είναι από τους live δίσκους που ΠΡΕΠΕΙ να ακούσεις. Η συναυλία έγινε το καλοκαίρι του 2006, λίγους μήνες μόλις προτού φύγει από την ζωή ο Πολυδούρης στις 8 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, και όσο και αν η ποιότητα του ήχου χάνει σε καθαρότητα, το συναίσθημα που βγάζει η ερμηνεία της μουσικής είναι απλά συγκλονιστικό - ειδικά η ερμηνεία του τελευταίου μέρους από το "Battle of the Mounds" είναι η πιο συναισθηματικά φορτισμένη, σε σύγκριση τόσο με την αυθεντική όσο και της Πράγας.
(Εύλογο ερώτημα ειναι το εξής: γιατί κανένας φορέας του ιθαγενούς "πολιτισμού" στην Ελλάδα προφανώς δεν έδειξε ενδιαφέρον και κάτι τέτοιο δεν έγινε και στην πατρίδα του συνθέτη;)
(To Funeral Pyre / Battle of the Mounds από το DVD, και το Battle of the Mounds συγχρονισμένο με την αντίστοιχη σκηνή της ταινίας)
Και φτάνουμε στο Νοέμβριο του 2012, όπου η Intrada μετά από αρκετούς μήνες προετοιμασίας κυκλοφόρησε ολόκληρο το score, με πλήρως remastered και επανεπεξεργασμένο (συγχωρήστε την άκυρη ορολογία!) τον ήχο, όπου η ποιότητα φτάνει σε νέα επίπεδα - είναι ακριβώς η ίδια μουσική που ακούγαμε από μικροί, παρουσιασμένη όμως με τρόπο που δεν έχει ακουστεί ούτε στο Blu Ray της ταινίας (ειδικά αν έχεις καλά ηχεία). Μοναδικό μείον: παραγγελίες μόνο από το site της εταιρίας και περιορισμένα αντίτυπα που εξαντλήθηκαν σχεδόν αμέσως.
Ας ακούσουμε λοιπόν λίγο μουσική... για όσους εξακολουθούν να "ονειρεύονται".
3 comments:
Ετσι μπραβο...Δωσε ΕΠΟΣ στο κοσμο να μαθει !! Πολυ καλο post! :-)
Eυχαριστω φιλε μου!
Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο φιλτατε. Ειμαι 49 χρονων και φανατικος γνωστης και συλλεκτης σοβαρης κινηματογραφικης μουσικης. Το Conan the Barbarian αποτελεσε σταθμο στα μουσικη μου αναπτυξη και γουστο. Εχοντας λιωσει στην ηλικια των 20 την βιντεοκασσετα μονο και μονο για να ακουω την μουσικη και εχοντας αποκτησει τα πρωτα cd της Milan & Varese, μπορω να πω πως ειναι ακριβως για τους λογους που αναφερεις ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΥΣΙΩΔΕΣ να κατεχει καποιος και τις 2 προσφατες εκδοσεις απο PROMETHEUS & INTRADA και οχι μονο για τους προφανεις λογους! Συγκεκριμενα, ναι, η εκδοση και επανεκτελεση του 2010 ειναι σαφως η καλυτερη και η πιο εμπνευσμενη, τοσο σε επιπεδο ηχογραφησης μα και επιμελους ενορχηστρωσης, προσοχης στην λεπτομερεια και εκτελεσης, η δε επανεκδοση του 2012 εχει αυτο το ωμο και "βαρβαρο" υφος (ειτε εσκεμενα, μιας και επρεπε να ταιριαξει στο αναλογο υφος της ταινιας ή, εστω και τυχαια, λογω της φτωχης ερμηνειας των Ιταλικων ορχηστρων!), περιεχει ομως κομματια (και οχι απλα και μονο εναλλακτικες παραλλαγες) που δεν επαναηχογραφηθηκαν στην νεα εκδοση (πχ, The Discipline Of Steel/Freedom Council, Warm Welcome-Wolf Witch, The Tower Of Set, The Defilers). Επισης, σημαντικες διαφορες στο τεμπο, την εκτελεση και ερμηνεια σε ολοκληρα κομματια μα και μικρα περασματα, αν και μικροδιαφορες, αποτελουν την χαρα του μυστη ακροατη που εχει εντρυφησει ευλαβικα σε αυτη την μουσικη. (Ενα παραδειγμα που αναφερω συχνα ειναι ενα μικρο περασμα στο κομματι Battle Preparations / Battle of the Mounds part 1 - η μεταβαση απο τον καλπασμο του Doom στη προσευχη του Κοναν ποτε δε με ικανοποιησε στην επανεκδοση, μου φανηκε βιαστικη και αποτομη. Στην πρωτη εκτελεση κυλαει πιο αβιαστα, πιο καθαρα απο αποψη διαυγειας ενορχηστρωσης και ηχοχρωμματων, τελετουργικα θα ελεγα, κατι που ταιριαζει εξαλλου και στη συγκεκριμενη στιγμη. Αντιθετα, οι τιτλοι αρχης και το βασικο επικο θεμα ποτε δεν ελαμψε σε ολη του την μεγαλοπρεπεια οσο στην επανεκτελεση του 2010). Και φυσικα, δεν παυει να αποτελει την αρχικη εκτελεση του συμφωνικου αυτου εργου που, που οπως μαρτυρα και η υπαρξη και των δυο βερσιον του, εχει ξεπερασει πλεον τα φιλμικα του ορια και κατεχει μια σημαντικη θεση στο πανθεον των συμφωνικων επων του ορχηστρικου ρεπερτοριου!
Post a Comment