Περίπου αυτή η εποχή του χρόνου δεν ειναι που πατάει κάποιος το κουμπί reset; Φθινόπωρο. Οκτώβριος, μια μέρα πριν μπει ο Νοέμβριος. Περίπου ένα χρόνο πριν πατήσαμε κι εμείς το reset σε αυτό εδώ το blog.
Κοιτάζοντας το ιστορικό, αν κάποιος έχει την περιέργεια να το κάνει αυτό, θα διαπιστώσει μια "σχιζοφρένεια". Η αφετηρία έγινε στην αλλαγή του χρόνου μεταξύ 2008 και 2009, με Glam, και παρά τα κενά στη δραστηριότητα, οι glam εμμονές παρέμειναν. Παρεξηγημένο είδος το εμπορικό metal της δεκαετίας του '80, για κάποιους σκληροπυρηνικούς είναι ακόμα και "βρισιά", αλλά κάθε ήχος του κουβαλούσε το συναίσθημα μιας δεκαετίας στην οποία γεννηθήκαμε, αλλά είμασταν πολύ μικροί για να ζήσουμε. Τα τραγούδια και τα βίντεο της εποχής εκείνης ειναι κυριολεκτικά μηχανές του χρόνου. Είχε και πολύ διαφορετική εμφάνιση η σελίδα τότε.
Μετά, και για μεγάλο διάστημα, μια οριζόντια γραμμή. Επιστροφή το Σεπτέμβριο του 2011. Tribute σε ονόματα που ανήκουν πιο κοντά στον κλασικό, λεγόμενο παραδοσιακό ήχο και "θεματικά αφιερώματα". Σε κανένα άλλο είδος μουσικής όσο το metal δεν μετράει η θεματολογία, όπως και σε κανένα άλλο (πέρα από την ορχηστρική, κλασική που αποτελεί ένα από τα θεμέλια του) η εικόνα και ήχος δεν είναι τόσο αλληλένδετα. Όταν ακούσεις (αθελα σου, π.χ. στο λεωφορείο) για νιοστή φορά καψουροτράγουδο, είτε τουρκικών (λαϊκοποπ) είτε αμερικανικών (σκέτο ποπ) επιρροών, θυμάσαι γι' ακόμη μια φορά που θέλεις να βρίσκεσαι. Βασικά η κουλτούρα του σκυλάδικου (το soundtrack της αρπαχτής) σου θυμίζει και τα αίτια για την πορεία που πήρε η χώρα, γιατί η τέχνη και ο πολιτισμός είναι καθρέφτες του ήθους, αλλά τέτοιες πληγές κανένας δεν θέλει να ξύσει.
Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... Τότε, πριν ένα περίπου χρόνο, αποφασίσαμε να το δούμε πιο "σοβαρά", τονίζοντας βέβαια τα εισαγωγικά καθώς για πολλούς αυτή η λέξη είναι ίσως αταίριαστη με κάτι που δεν προσφέρει χρηματικό κέρδος.. Αλλά θα μου πεις, δεν είναι η αγάπη "σοβαρή" υπόθεση; Αν νοιώθεις κέρδος στη ψυχή σου, δεν ήταν "σοβαρό" αυτό που έκανες;
Μερικές φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν είναι τυχαίο σ'αυτή τη ζωή, δεν ήταν τυχαίο πως κάποιοι δίσκοι που επαν-ανακάλυψα στα τέλη του 2011 μου έδωσαν το έναυσμα να συνεχίσουμε, και πως κάτι παρόμοιο συνέβη και τώρα. Μεγάλη λέξη, ειδικά για κάτι μικρό με "αντικειμενικούς" όρους, αλλά νοιώθεις σχεδόν destiny.
Εδώ πρέπει να ευχαριστήσουμε όσους μας στήριξαν. Χωρίς πολλά λόγια, αλλά με πολλή ουσία...
Συνεχίζουμε...
Κοιτάζοντας το ιστορικό, αν κάποιος έχει την περιέργεια να το κάνει αυτό, θα διαπιστώσει μια "σχιζοφρένεια". Η αφετηρία έγινε στην αλλαγή του χρόνου μεταξύ 2008 και 2009, με Glam, και παρά τα κενά στη δραστηριότητα, οι glam εμμονές παρέμειναν. Παρεξηγημένο είδος το εμπορικό metal της δεκαετίας του '80, για κάποιους σκληροπυρηνικούς είναι ακόμα και "βρισιά", αλλά κάθε ήχος του κουβαλούσε το συναίσθημα μιας δεκαετίας στην οποία γεννηθήκαμε, αλλά είμασταν πολύ μικροί για να ζήσουμε. Τα τραγούδια και τα βίντεο της εποχής εκείνης ειναι κυριολεκτικά μηχανές του χρόνου. Είχε και πολύ διαφορετική εμφάνιση η σελίδα τότε.
Μετά, και για μεγάλο διάστημα, μια οριζόντια γραμμή. Επιστροφή το Σεπτέμβριο του 2011. Tribute σε ονόματα που ανήκουν πιο κοντά στον κλασικό, λεγόμενο παραδοσιακό ήχο και "θεματικά αφιερώματα". Σε κανένα άλλο είδος μουσικής όσο το metal δεν μετράει η θεματολογία, όπως και σε κανένα άλλο (πέρα από την ορχηστρική, κλασική που αποτελεί ένα από τα θεμέλια του) η εικόνα και ήχος δεν είναι τόσο αλληλένδετα. Όταν ακούσεις (αθελα σου, π.χ. στο λεωφορείο) για νιοστή φορά καψουροτράγουδο, είτε τουρκικών (λαϊκοποπ) είτε αμερικανικών (σκέτο ποπ) επιρροών, θυμάσαι γι' ακόμη μια φορά που θέλεις να βρίσκεσαι. Βασικά η κουλτούρα του σκυλάδικου (το soundtrack της αρπαχτής) σου θυμίζει και τα αίτια για την πορεία που πήρε η χώρα, γιατί η τέχνη και ο πολιτισμός είναι καθρέφτες του ήθους, αλλά τέτοιες πληγές κανένας δεν θέλει να ξύσει.
Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... Τότε, πριν ένα περίπου χρόνο, αποφασίσαμε να το δούμε πιο "σοβαρά", τονίζοντας βέβαια τα εισαγωγικά καθώς για πολλούς αυτή η λέξη είναι ίσως αταίριαστη με κάτι που δεν προσφέρει χρηματικό κέρδος.. Αλλά θα μου πεις, δεν είναι η αγάπη "σοβαρή" υπόθεση; Αν νοιώθεις κέρδος στη ψυχή σου, δεν ήταν "σοβαρό" αυτό που έκανες;
Μερικές φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν είναι τυχαίο σ'αυτή τη ζωή, δεν ήταν τυχαίο πως κάποιοι δίσκοι που επαν-ανακάλυψα στα τέλη του 2011 μου έδωσαν το έναυσμα να συνεχίσουμε, και πως κάτι παρόμοιο συνέβη και τώρα. Μεγάλη λέξη, ειδικά για κάτι μικρό με "αντικειμενικούς" όρους, αλλά νοιώθεις σχεδόν destiny.
Εδώ πρέπει να ευχαριστήσουμε όσους μας στήριξαν. Χωρίς πολλά λόγια, αλλά με πολλή ουσία...
Συνεχίζουμε...
2 comments:
Ωραίο τραγούδι ανάρτησες κι ωραίο συγκρότημα, γενικότερα, οι Shok Paris. Έχω να τους ακούσω κάτι... αιώνες! Πάω να βάλω το βινύλιο του "Steel and Starlight" στο πικάπ!
..."γιατί η τέχνη και ο πολιτισμός είναι καθρέφτες του ήθους". Πολύ σωστή παρατήρηση, η αισθητική κι η ηθική είναι έννοιες ταυτόσημες...
"Μην λες τον Μπετόβεν μουσικάντη, δεν είναι ηθική τάξη αυτό", που είχε πει και ο Σεφέρης απαντώντας σε ένα γράμμα του Θεοτοκά (που είχε εκφραστεί με αυτό τον χαρακτηρισμό για τον μεγαλύτερο καλλιτέχνη στην ιστορία της Ευρωπαϊκής μουσικής).
Ευχαριστούμε! Σαν να ξεραμε, ετοιμαζόμασταν να ανεβασουμε αναρτηση με τους Shok Paris μετα απο αυτο :)
Post a Comment